Tijdens de warming up van Dios was er een bal dusdanig hard het publiek ingegaan, dat er iemand serieus gewond was. De scheidsrechter besloot dus even te wachten tot deze persoon geholpen was, want de persoon lag pal achter het doel van Dios. De wedstrijd startte daardoor om 14.15 uur.

Dit jaar zijn de mannen gestart onder de bezielende leiding van Roy t’ Hoen, die niet alleen de jongens traint (samen met Danny Berendse), maar ook met ze meegaat om te coachen. Chapeau want deze jongeman geeft hiervoor zijn eigen speeltijd op, aangezien hij zelf ook nog een aardig balletje trapt in SCW2. Al halverwege de zomer zijn de trainingen gestart en er zijn al 2 wedstrijden gespeeld met 1 verlies en 1 gelijkspel. Een winst zou voor het vertrouwen erg welkom zijn.

Na het eerste fluitsignaal van de gezellige scheidsrechter (die eerst nog een heel verhaal afstak waardoor het meegereisde publiek zich al afvroeg  of deze meneer soms zo lang mogelijk van huis wilde blijven) moest je zorgen dat je niet met je ogen knipperde want in de 4de minuut lag de eerste bal al tussen de doelpalen van Dios. Na een mooie actie kreeg Dylan Ros de bal van Ronin van Haalem op zijn sloffen en kon hem met gemak achter de keeper krijgen. Hierna volgde werkelijk kans op kans op kans. Iets minder pingelen jongens en geen mooidoenerij zonder doel, dan hadden er meerdere kansen ook benut kunnen worden. De lange keeper van Dios wist de ballen door het midden met gemak vast te pakken. Kom op jongens! Zoek nu die hoeken op want na 8 pogingen rechtdoor weet de keeper nu wel waar hij op kan rekenen! We kregen nog een vrije trap vanaf een afstand die gunstig was. Max Dormaar nam de honneurs waar, maar het schot ontbrak net aan wat power, waardoor de lange keeper de bal weer makkelijk op kon pakken.

Net na rust in de 48ste minuut was het dan weer raak met een prachtige goal van Walid Ellahgui. Het publiek voelt nu al aan dat het deze keer moet gaan lukken om die punten te pakken, maar wat zou het een rust geven als we er nog een paar in kunnen prakken. Nou we werden op onze wenken bediend want de tweede helft was nog maar tien minuten jong en Max Dormaar scoort op aangeven van Walid Ellahgui de derde goal. Dit gebeurt niet zo vaak aangezien Max normaal in de achterhoede staat te buffelen. Het was dan ook een luid applaus waar zelfs de scheids van onder de indruk was. Ondertussen werd Roman Drielinger gewisseld. Wat had hij al hard geknokt in de verdediging samen met Mattieu Wagenaar en Dylan Lagerburg. Er werd links en rechts wat verschoven en Abdula Talal Jelil die mee was gekomen vanuit de JO15-1 werd bij de spitsen geplaatst.

We moesten ons alleen nog even zorgen maken om Sem van de Heuvel, die neerging en erg last van zijn enkel leek te hebben, bij het opstaan, was de pijn van zijn gezicht te lezen. Hij werd snel gewisseld om te zorgen dat een eventuele blessure niet zou verergeren. Ryan van den Bosch wordt al sinds vorig seizoen geplaagd door een gescheurde lies die hij in januari heeft opgelopen en zou vandaag eindelijk weer zijn eerste minuten gaan maken, dus hij kwam er in voor Sem. Wat fijn als dat dan kan wanneer de druk al van de ketel is! Daarna werd Max zijn rust gegund en kon Roan Michel, ook meegekomen vanuit de JO15, zijn intrede doen. Keeper Dima Yevtushenko heeft eigenlijk maar 1 keer echt in actie hoeven komen. De verdediging deed vandaag zijn werk en het is amper gevaarlijk geweest. Als toetje lag de 4-0 erin in de 63ste minuut en opnieuw was dit een combinatie van Ronin van Haalem op Dylan Ros.

Eerlijk waar, als ik vandaag een man of the match moest kiezen tussen deze mannen, zou het mij niet lukken. Ze lijken met elke wedstrijd te groeien (letterlijk en figuurlijk). Een mooie middag, en we kijken alweer uit naar volgende week thuis om 10.45 tegen JOS Watergraafsmeer.