Begonnen na de zomer in de eerste klasse, waarbij wij als eerste zijn geëindigd en daardoor in de hoofdklasse terecht kwamen. En dat is niet niks. Dit heeft ondertussen ook z’n tol geëist bij de meiden en zijn er helaas hier en daar wat blessures ontstaan en hebben er soms ook wat wrijvingen plaatsgevonden, maar dat is ook niet gek met zoveel pubermeiden. We hadden dus eigenlijk voor deze aankomende wedstrijd tegen de bijna nummer 1 (DSS kan kampioen worden als ze van ons winnen) niet genoeg speelsters. De schade was 7 zieke of/en geblesseerde dames. Aanvankelijk wilden we de wedstrijd niet gaan spelen, maar we begrepen dat deze wedstrijd zeer belangrijk was voor DSS dus daar gingen we.

Uiteindelijk hadden we er best wel weer zin in en zouden we in deze laatste wedstrijd alles geven. Het was ijskoud en we waren blij dat we na het warm lopen meteen konden beginnen. Niet in onze oorspronkelijke 4/3/3 opstelling maar 4/4/2 omdat 2 van onze aanvalsters ziek/geblesseerd waren. De tegenstander was nerveus in hun spel, wat heel logisch was, en aan een gelijk spel hadden ze niet genoeg waarschijnlijk. Onze SCW toppers wilden deze strijd graag aangaan. En dat deden ze. Daar stond weer ons team compleet als blok, in momenten prachtig overspel, en het de tegenstander verschrikkelijk moeilijk makend. Van beide zijden was er af en toe een mooie aanval maar ook beide clubs schoten naast of over. Wij speelden iets defensiever en zij probeerden iets meer aan te vallen, maar hadden duidelijk moeite met onze opstelling. Alle meiden deden precies wat ze moesten doen, maakten weinig fouten en waren fel aan de bal. De tegenstander was sterk in de lucht en maakte mooie kopballen. Demy maakte de hele wedstrijd door prachtige sleidingen op de bal, maar een die ze maakte in het 16m gebied vond de scheidsrechter te gevaarlijk en gaf hiervoor (in mijn ogen) een onterechte penalty. Wat het Nederlands elftal niet lukte afgelopen vrijdag, lukte onze ”mag gezegd worden geniale keepster Evi” wel. Wat een prachtige redding al duikend in de hoek. Een explosie bij ons van enthousiasme. Wat een geweldig moment (misschien wel HET moment van de wedstrijd). Alle meiden waren hecht en wilden werken voor elkaar en dat deden ze. Een beetje euforisch gingen we richting kleedkamer na 45 minuten. Eigenlijk waren ze helemaal niet zo moe maar een tikje gelukkig over hoe ze het deden tegen de nr 1 of  2.

Een kleine wissel en daar gingen we weer vol goede moed het veld op. Een paar mooie kansen van Do op Rosa, Rosa terug op Do alleen zo mooi dat ze even vergaten te schieten en DSS wilde niet zomaar dit spel uit handen laten glijden. In de 69e minuut gebeurde het waar we niet op hoopten…. de meiden van DSS maakten een prima doelpunt in de bovenhoek waar Evi niet bij kon komen. 1-0 DSS was uiteraard hier heel gelukkig mee, maar wij wilden nog echt niet de moed opgeven en bleven strijden. Dus pasten we het veld aan en gingen we iets aanvallender spelen. En een extra vrouw, Laura in de aanval en een midden op het middenveld. Hieruit kwamen nog een paar geweldige acties en Rosa schoot nog een keer NET naast doel. Helaas floot de scheidsrechter snel na de 90 af (snap ik volkomen) en was DSS kampioen. Uiteraard is dat moeilijk om te zien voor ons, maar we vonden het ergens ook best leuk voor ze. En 0-1 tegen de nr 1 is best iets waar je trots op mag zijn.

KORT ONZE BELEVENIS IN DE HOOFDKLASSE: we zijn helaas op plaats 7 van de 8 gekomen, maar gek genoeg hebben we het helemaal niet slecht gedaan. We hebben niet met hoge uitslagen verloren. Vaak met een 2-1 of 1-0 en maar een paar doelpunten verschil. Klinkt jammer, maar voor de eerste keer in de hoofdklasse en met de kleine selectie die we hebben is dit echt niet verkeerd en ben je voor zo een klein dorpje echt heel goed bezig. Er is geen wedstrijd voorbij gegaan of we kregen de complimenten van de tegenstander. Een aantal van de uitspraken van de coaches van de tegenstanders: Wat een geweldig team hebben jullie, jullie zijn echt een team, jullie verdienen de hoofdklasse en wat hadden we het zwaar tegen jullie.

Kortom en niet in Cruyff zijn woorden maar in die van mijzelf. WAT EEN RETEGOED TEAM ZIJN WE EIGENLIJK.

Meiden, we zijn onwijs trots op jullie, maar nu is het tijd voor jullie welverdiende rust, een heel goed kerstfeest en een heel gelukkig nieuwjaar. En let op tegenstanders: mochten we volgend jaar weer terugkomen in de hoofdklasse, dan komen we nog sterker terug dus pas maar op …….. GIRLPOWER!

FIJNE FEESTDAGEN ALLE LEZERS namens het team, Peter, Thomas, Don en Ebriena

@GEKfoto