“Geen probleem hoor, kijk maar!” is haar repliek en ik haast me naar Rijsenhout. “Jemig, wat ben jij vroeg. Jullie spelen toch pas vanmiddag?” vraagt Pim belangstellend aan me. “Pim, ik heb dienst vanmorgen. In opdracht van je schoondochter Patricia moet ik me bezig houden met de verkoop van “landjes” waarvan de opbrengst ten goede komt van de jubileumviering in september.” Fred Balder helpt me met het installeren van een verkoopplek en dan is er even tijd voor koffie. Mijn team speelt pas eind van de middag tegen Swift in Amsterdam, dus ik heb voorlopig de tijd en de mazzel dat het zonnetje begint te schijnen en er ook nog wat wedstrijden te zien zijn. Ik kom de dag wel door en het lukt me warempel ook nog om een paar ‘landjes’ te verkopen. Ik verwacht volgende week, op de slotdag, dat er wel meer verkocht zal worden, immers dan heeft iedereen z’n vakantiegeld wel binnen. 

Best gezellig zo’n ochtendje op de club en er valt wat te beleven en te zien, vooral als op het hoofdveld de JO19 gaat voetballen en een 5-0 overwinning kunnen vieren. Tegen 12-en komt Hittjo aanlopen. Wegens ziekte van Ardon gaat hij de honneurs bij het 1e waarnemen in een uitwedstrijd tegen kampioen Kagia. Zal een hele klus worden daar. Afgelopen donderdag hoorde ik al dat hij er vandaag tegen Swift niet bij zou zijn en dat zijn taken worden waargenomen door Lars Schoof. Grappig genoeg was dat op de thuiswedstrijd tegen Swift in het begin van het seizoen ook al het geval. Toen had Hittjo een uitje met de familie en nu dus een uitje met het 1e. Ik heb er absoluut vrede mee dat Lars de coaching gaat doen. Hij doet dat serieus en gedreven en ik begreep dat ook z’n vader Gideon ter ondersteuning aanwezig zou zijn. Komt allemaal wel goed, dacht ik nog.

Zo rond half 2 komt Patricia mij als landverkoper aflossen en kan ik me gaan bezighouden met de wedstrijd. Kleding in de tas doen, ballen, bidons en de verzorgers-tas pakken en klaar zetten. De kleding in m’n polootje en de rest nemen de spelers wel mee naar het Olympiaplein in Amsterdam. Donnatella is vandaag ook weer van de partij en ze appt me dat ze rechtsreeks naar het veld van Swift gaat. Dat doen ook een paar spelers verneem ik van de inmiddels gearriveerde interim-trainer Lars. Bas Klijn en Sherendi Konings en later ook Roy de Nijs gaan rechtstreeks. “Ik doe de voorbespreking bij Swift” roept Lars mij toe. “Ik neem een white-board van hier mee”. “Goed plan, Lars” vertrouw ik hem toe en tegen half drie zijn de overige spelers allemaal binnen gedruppeld. “Jongens, we moeten binnendoor rijden, want de A4/10 ligt eruit”. Ik suggereer om via de Beneluxbaan Amstelveen te rijden. Anderen noemen de Bosbaanweg als optie. Samen met Roy ’t Hoen kiezen wij voor de Beneluxbaan, die ook helemaal open ligt vanwege werkzaamheden aan de trambaan, maar zonder al te veel oponthoud arriveren we bij het veld. Zelfs een parkeerplaats vinden was geen probleem en 40 cent lichter kan ik tot tegen zeven uur vanavond m’n autootje kwijt. Het is druk op het terrein bij Swift. Hun hoofdmacht neemt het vandaag op tegen SC Feijenoord en volgens met scorebord staat het 0-2. Veel toeschouwers langs de lijn. “Jullie spelen straks op het hoofdveld” deelt de beheerder mij mee en wijst ons kleedkamer 21 toe (of was het 22?). “Hier naar boven en dan rechts af!” Donnatella is er al en ook Sherendi, Bas en Roy N hebben zich gemeld en in de kleedkamer gaat Lars gemotiveerd aan het werk op het meegebrachte bord. Eerst de opstelling maar even. Op doel als vertrouwd Bart Timmer. Bas van Luling, Pascal Walgien, Ritchie Hogerheijde en Maurin Krijtenburg vormen de verdedigingslinie. Job Tebbens, Senn Castricum en Bas Klijn bezetten het middenveld vandaag en in de aanval staan Stan Eveleens, Roy de Nijs en Sherendi Konings. De bank is goed bezet: Danny Berendse, Roel de Bok, Sil Grosscurt en Roy ’t Hoen nemen daar vooralsnog plaats.

Lars spreekt in de voorbespreking alles gedreven door en  de spelers luisteren aandachtig naar zijn uiteenzetting. Verschillende uitslagen van wedstrijden van onze tegenstanders in deze competitie zijn inmiddels bekend en we kunnen met een gerust hart aan de wedstrijd beginnen. Ons uitgangspunt om 4e te worden in de eindstand hebben we moeten bijstellen, maar we kunnen beslist niet degraderen en dat was best nog wel een beetje spannend de laatste wedstrijden. Onze strijd tegen Swift begint pas om half vijf vandaag en op het hoofdveld zijn Swift en Feijenoord nog steeds aan het strijden, dus wijken we voor de warming-up uit naar een ander, ver weg gelegen, veld. Ik blijf even achter en bekijk de wedstrijd van Swift en Feijenoord. Wij zijn dik op tijd, dus tijd zat, maar Gideon is nog in geen velden of wegen te zien. Nou ja, zal nog wel komen denk ik. Swift maakt er 1-2 van en gejuich stijgt op vanaf de kleine tribune langs het veld en van het terras bij de kantine. Het wordt zelfs 2-2 en buiten de omrastering van het terrein verschijnt een politieauto. Tja en da’s m’n oude vak, dus nieuwsgierig als ik ben, hou ik eens in de gaten wat er gebeurt. Nog een politieauto arriveert en er wordt druk overleg gepleegd. De wedstrijd op het hoofdveld gaat gewoon verder. Een motoragent maakt z’n opwachting en nog 1. Weer druk overleg. Feijenoord scoort 2-3 en ik loop maar eens in de richting van mijn opwarmende team. “Nog een kwartier Lars!” “Ja we gaan naar binnen!” Met loeiende sirenes rijden een paar politieauto’s weg richting Parnassusweg, maar geruisloos komen er meer manschappen naar het toegangshek. Ik volg het spektakel min of meer aandachtig.

Dan is de wedstrijd op het hoofdveld klaar en vertrekken de spelers, elkaar vriendelijk groetend en soms omhelzend, van het veld. Ik wil het veld op maar wordt door de hoofd-steward tegengehouden. “Even wachten en kijk uit dat u niet achterover valt!” Een paar kettingen creëren een corridor zodat de spelers het veld kunnen verlaten. En dan mag ik het veld op. Ik kijk nog eens achterom en zie een paar agentes met honden en agenten met de lange wapenstok. Deed me even denken aan m’n eigen ME-tijd. De scheidsrechter, onze tegenstanders en de meeste spelers van mijn team arriveren ook op het veld. We missen Roel de Bok nog en Gideon is er ook nog niet. De sfeer wordt wat grimmig naast het veld. De politie posteert zich voor het toegangshek. Een groep Rotterdamse supporters wordt min of meer ingesloten en plotseling is het een kabaal van  jewelste en voeren ze een soort ‘haka’ uit met uitgestoken armen en gebalde vuisten. Daarna lopen ze de andere kant op. “Zouden we wel mogen beginnen?” vraagt de scheidsrechter aan mij. “Wacht maar, ik ben een oud-collega en vraag het wel even aan die commandant”. “Vijf minuten en dan mag je beginnen!” Blij toe, want anders had ik nog meer parkeergeld moeten toevoegen.

Dus om vijf over half vijf beginnen we aan de wedstrijd. Roel en Gideon zijn er nog steeds niet en de sfeer aan de overkant is er nog niet beter op geworden. Er cirkelt nu zelfs een politiehelikopter boven het veld. Na vijf minuten komen we goed weg in de wedstrijd. Een kans voor Swift blijft onbenut en aan de overkant begint er wat te gebeuren. Roel komt aanlopen. “Ik mocht de kantine niet uit!” Ook Gideon komt er nu aan. “Ik mocht het terrein niet op en op de Bosbaan was het een zooitje!” Terug in de wedstrijd zie ik dat Swift de bal op de lat schiet en een minuut later is Maurin geveld. Hij moet de wedstrijd verlaten en Roy ‘t Hoen vervangt hem op de linksback plaats. Plotseling komt er beweging in de Rotterdamse supportersgroep en verlaten zij onder begeleiding het veld en lopen ‘verplicht’ in de richting van het Valeriusplein en worden vanuit de lucht nog steeds in de gaten gehouden. De rust is weergekeerd en op het veld gaat de wedstrijd tussen Swift en ons lekker op en neer. Lars geeft luidkeels zijn aanwijzingen door en we doen niet onder voor de Amsterdammers. Hun nummer 10 is een beste speler, maar Roy ‘t H heeft hem aardig in de tang. Swift is wel wat gevaarlijker voor de goal dan wij, maar Bart staat zoals gebruikelijk z’n mannetje. Er verschijnt een bus voor het toegangshek en langs een haag politiemensen verlaat Feijenoord het terrein en gaan wij met een 0-0 stand rusten. Achteraf blijkt dat er een knokpartij zou zijn voorspeld tussen Ajax en Feijenoord supporters en ik moet eerlijk zeggen dat ik vind dat de politie in deze rustig en beheerst is opgetreden.

Lars gebruik onze korte pauze, kennelijk wil de scheidsrechter die vijf minuten te laat beginnen inhalen, om nog wat puntjes op de i te zetten en we starten de 2e helft voortvarend. Voor de wedstrijd was al besloten dar we mochten doorwisselen en Danny kwam in de 47e minuut aardig in de buurt van een goaltje, maar z’n kopbal was te zacht. Tjonge, mensen, wat stond er een team in de 2e helft. Was de 1e helft al niet slecht, nu werd er echt als een hecht team gevoetbald. Een lust voor het oog. Een strijdend team voor elke bal. Geweldig! Bas probeert het in de 57e minuut maar eens van afstand. Het is nu alles SCW wat de klok slaat. Keer op keer vallen we aan, krijgen we kansjes en als Swift er een keer uitkomt, troggelen we hen de bal af. In de 60e minuut geeft de, goed leidende, scheidsrechter ons een vrije trap op zo’n 18 meter van het doel. Roy N staat achter de bal, maar helaas vliegt die net over het doel. Het is een fantastische wedstrijd die we nu spelen, we stichten gevaar en gaan er voor, wat zeg ik: WE GAAN ERVOOR! Sil gaat er ook nog even tegenaan als vervanger van Senn en Maurin komt weer even terug in het veld als Bas vanwege kramp het strijdperk moet verlaten. Het wordt vlak voor tijd nog even billenknijpen als Swift weer beter in de wedstrijd zit, maar de minuten tikken weg en we houden stand. Dan fluit de scheids voor het laatst en haal ik opgelucht adem. Complimenten vliegen over het kunstgrasveld en ook onze tegenstanders zijn blij met het behaalde resultaat. Hun aanvoerder voegt mij toe: “Leuk jong team, daar ga je nog plezier aan beleven!” En gelijk heeft ie! Gideon is ook beren-enthousiast en besluit om twee pitchers bier te halen met glazen om de dorst te lessen. Dat hebben we wel verdiend en als de glazen leeg zijn, bestel ik er ook nog twee, die hun weg naar dorstige kelen vinden. Fantastisch team vandaag, die met en voor elkaar wilden werken. Dat wordt volgende week nog wat als we WV-HEDW ontvangen op ons sportpark tijdens de slotdag.

Zo rond de klok van half acht arriveren Roy en ik op de club. Ik had al vernomen dat de vogelclub, waar ik overigens ook lid van ben, een bingoavond organiseerde, dus had al het idee dat er dan nog een biertje genomen kon worden. Wie schets mijn verbazing dat Hittjo daar nog aanwezig was en nog wat mensen die vroeg in de ochtend daar ook waren (hè Pim?). En die Hittjo staat me daar toch een zooitje te glimmen!! Ik had al op de telefoon van Gideon gezien dat hij de uitslag van onze wedstrijd met tranen van geluk had vernomen. We hebben er een biertje op genomen, en nog een en nog een. We  kregen er geen genoeg van om te praten over ons TEAM.

En om negen uur kon ik eindelijk de hond weer ophalen, die zo blij was dat ik er weer was, dat z’n staart bijna van z’n kont zwiepte en toen ik ging zitten, hij z’n kop op m’n schoot legde en thuisgekomen deelgenoot werd van mijn enthousiasme over vandaag.Het was een lange dag, maar wat was het dat waard. Jammer dat het 1e niet voor een stunt kon zorgen tegen kampioen Kagia. Maar weggespeeld werden ze ook niet. Op naar de slotdag en naar het Jubileum. Zorg dat je erbij blijft!

El Tibbo