“Ligt niet in mijn planning, Ronald” vertrouw ik hem toe. “Ik bedoel bij de veteranen, da’s de enige thuiswedstrijd morgen!” vervolgt hij en ik dacht dat hij de wedstrijd van zoonlief Patrick in Haarlem bedoelde. “Ja, en dan moet ik zeker een verslag maken?” “Dat zou wel leuk zijn!” was zijn repliek. “Nou, ik zal er eens over nadenken” groet ik hem ter afscheid. Onderweg, rijdend over de onverlichte boerenweggetjes richting mijn woonplaats, overdenk ik zijn uitnodiging. M’n planning was een vrij weekend en misschien een verdwaalde of ongeplande kerstborrel ergens. In ieder geval geen georganiseerde, want daarvan heb ik er de aankomende dagen al genoeg op het menu staan. Thuisgekomen, word ik blij begroet door de 2 honden, maar ook Janine is blij dat ik er ben. Ik leg haar de vraag van Ronald voor en haar antwoord is duidelijk: “Als zij en jij dat leuk vinden, moet je dat doen!” Kort, maar krachtig dus.

Normaliter ben ik na de donderdagavond training al bezig met de wedstrijd van zaterdag. DWF invullen, lijstjes maken enzovoort, maar nu komt het een beetje koud op m’n dak vallen en erger nog: Ik weet niet wie er in het team spelen, heb ze nog nooit zien spelen en wat moet of mag ik verwachten van die ouwe lu….*? Normaal kijk ik alleen maar naar dat jonge grut in de wei voor me. Nou ja, je moet alles in je leven een keertje meemaken en met die gedachte ben ik maar gaan slapen. *? = lui (jullie dachten vast wat anders!)

Zaterdagmorgen niet vroeg hoeven op te staan om naar de club te gaan, dus lekker rustig ontbijten en daarna de honden maar eens uitgebreid uitlaten. Onderweg zeg ik tegen Janine, ga straks wel ff bij de club langs om te horen of het niet afgelast is, want via de groepsapp van de selectie krijg ik allerhande (tegenstrijdige) berichten over het al dan niet doorgaan van de wedstrijd in Haarlem. Op de club doet Pim net het hek en de deur van de kantine open. “Denk jij dat het doorgaat Pim?” “Tuurlijk, we hebben toch ook een kunstgrasveld!”

Dus stap ik rond 13.00 uur in m’n polootje en stuur op weg naar Rijsenhout. Mijn gedachten waren al bij de wedstrijd en ik zal eerlijk vertellen, die gedachten waren best minachtend. Een Veteraan? Schoenen zonder veter aan; spelers met veel vet er aan; of juist mannen zonder vet er aan? Wat moet ik nou over zo’n wedstrijd schrijven? Zal wel niet zo snel gaan? Spelen ze eigenlijk wel met een harde bal? Is het veld net zo groot als een echt veld? Hebben we een scheidsrechter die uit de middencirkel mag lopen? Geloof me, m’n hoofd liep om en al helemaal, toen ik bij aankomst op de club Piet Tates langs de lijn zag lopen met een cornervlag. “Jemig, ook dat nog! Ze hebben natuurlijk grotere vlaggen nodig, anders zien ze het niet!”

Mijn oud-medebestuurslid bij vv Aalsmeer, Anton Brussen was aangesteld als scheidsrechter. Ik dacht nog, die krijgt er in m’n verslag, net als Ronald de Lange natuurlijk van langs. Wie schetst dan ook mijn verbazing als ik Ruud Helder in een zwart pak zie zitten als ik in het secretariaat arriveer. “Ben jij de aanfluiter, Ruud?” Hij kijkt blij en bevestigend en ik zie uit een ooghoek een gele kanarie voorbij lopen. Ik herken hierin Peter Kamer en haastig roep ik hem binnen. “Peter, weet jij wie er bij die veteranen voetballen?” Zijn antwoord is duidelijk: “Ik ben zelfs aanvoerder!” Ik denk nog, heeft een aanvoerder bij een veteraan een ander shirtje aan als de rest van de spelers? Om het onderscheid duidelijker te maken. Hoe fout zouden mijn (valse) gedachten blijken!!

“Op goal: Harald Hoegendijkhoff, vanwege afwezigheid van John Hameteman, achter Patrick van Rijswijk, Jeroen Spaargaren, Mark vd Vlugt en Johan Braak. Midden: Ronald de Lange, Paul Rijnders, Arie van Tilborg en ik zei de gek en voor Jeroen Alderden en Fred Koolhaas”. “Fred Koolhaas? Is dat die man van de maden en de wormen van vroeger toen ik nog viste?” “Correct en oja, op de bank hebben we vandaag Fred Lanser, Renato Corsi, Ronald Kamer en Arjan v Opzeeland” gaat Peter onverstoord verder. Ik probeer nog een paar grappen: “Peter welk systeem spelen jullie? 1-5-5 of 1-2-7-1?”. “Wij spelen 4-4-2!” is zijn gedecideerde antwoord.

Tegen tweeën loop ik richting het modderige grasveld en neem plaats op de bank naast Fred Lanser. Die ken ik tenminste. In het veld voor me lopen een 10-tal van die gele shirtjes en die blijken allemaal toe te behoren aan SCW spelers.  Hoe fout was mijn eerdere gedachte, dat alleen de aanvoerder….. misschien?? De tegenstander speelt in het net zo rood als wij normaliter doen. Dom, dom, dom, dom, dom! Zo zie je maar weer: je hoeft nog niet aan een boom te hangen om een eikel te zijn.“ He Fred, vertel me eens wie, wie is, hoe staan jullie in de competitie, wie is jullie sponsor, is dit competitie- of bekervoetbal?” Geduldig legt Fred me al m’n vragen uit en Renato toont me trots wie de sponsors zijn: Zantingh en COOP Dekker en het blijkt een bekerwedstrijd te zijn tegen 1e klasser Hoofddorp en SCW is een middenmoter in de 2e klasse.

Ik zie Ruud naar de middenstip lopen en ga er maar eens voor zitten. Bij Hoofddorp zit meer vet er aan en ik schat onze leeftijd zo tussen de 35 en 53.Achter me staat Arjan Griekspoor. Een speler van ‘mijn’ team. Hij werd gisteren in de bloemetjes gezet vanwege zijn 25-jarig lidmaatschap bij de Club. “Ben je op de 2e lid geworden?” vraag ik hem plagerig. “Nee op mijn 6e!” is zijn antwoord. Vanaf de bank komt de vraag: “Hoe oud ben je dan?” “31” zegt Arjan. Ik had even nodig voor ik verder kon gaan met m’n verslag, dat snappen jullie denk ik wel.

In de 4e minuut krijgt Hfddrp een corner. Duurt ff voordat de bal terug is in het veld, maar Hfddrp heeft er zin in. Een minuut later wordt de bal op onze lat gekopt en komen we goed weg. We stellen er wel wat tegenover. Een Hoofddorps teen brengt hen redding na een schot van Jeroen A. Moet eerlijk zeggen, er speelt zich een leuke wedstrijd voor m’n neus af. Er wordt door beide partijen leuk gevoetbald, leuk gecombineerd. Je ziet dat de spelers het spelletje eerder hebben gespeeld. Na 10 minuten komen wij weer goed weg als een schot opnieuw door de lat wordt gekeerd. Er gebeurt best veel in het veld en ik moet aardig bij de les blijven. Ik vind Hoofddorp wel even beter, maar wij kunnen goed meekomen. Tot de 13e minuut het noodlot toch toeslaat. Hoofddorp scoort en de teleurstelling is van de gezichten van onze verdediging af te lezen. Hoofddorp ruikt bloed en gaat er vol voor. Wij stellen er lange ballen tegenover, waarmee Hoofddorp nog wel raad weet. Het Hoofddorpse mes snijdt soms als boter door onze verdediging, maar als Ronald de L. een poeier aflevert in de richting van de Hoofddorpse keeper, verandert er wel wat in het spelbeeld. De keeper krijgt er nog wel een hand tussen, maar dan ligt half Hoofddorp op de knieën voor het doel. M’n horloge zegt dat het de 25e minuut is en ik vraag me of er een religieus moment is aangebroken? Ruud staat stokstijf in de middencirkel en ik zie ook een van onze spelers door de knieën gaan? Hebben ze een relikwie in het doelgebied van Hoofddorp gevonden? Aanbidden ze het gras? Plotseling staat iedereen weer op en gaat de wedstrijd verder. Nieuwsgierig als ik ben, vraag ik de meeknielende Hoofddorpse grensrechter, wat er te vieren viel. “Lens kwijt!” was zijn korte reactie. Ter plaatse heb ik een beloning uitgeloofd voor diegene die de lens voor donker zou vinden.

In de 30e minuut gaat Ronald de L. op snelheid door. Een als ik zeg op snelheid dan bedoel ik dat niet lullig. Hij laat z’n tegenstrever de hielen zien en zijn ziedend schot treft schitterend raak. 1-1 en we komen beter in ons spel. We creëren meer en Hoofddorp moet alle zeilen soms bijzetten. Het is absoluut geen eenrichtingsverkeer meer! Onze counters zijn gevaarlijk en Hoofddorp houdt daar rekening mee. Jeroen A. ramt de bal hoog over, Hoofddorp schiet de bal buiten het zijnet en onze diepe ballen stichten gevaar voor het doel van de tegenstander.

In de 40e minuut verdwijnt Johan Braak in de modder. Er komt wat water aan te pas en even later doet hij het gelukkig weer. Hoofddorp is minder dominant en dat is aan onze kracht te danken. Ze proberen nu met afstandschoten onze verdediging te verschalken, maar dat lukt vooralsnog niet en ik besluit om de pauze te gebruiken om ook maar een balletje te gaan verschalken. Niet ongebruikelijk toch?

Tot mijn verbazing puilt de kantine uit met ‘mijn’ spelers en staan er bladen met bier uitnodigend te wachten. De wedstrijd van onze eerste selectie is op het laatste moment afgelast en dus heeft de Rijsenhoutse jeugd besloten om de wereldkampioenschappen darts maar bij SCW te volgen. “Neem er maar een hoor Cees” klinkt het uitnodigend vanuit de groep. “Kun je het tempo wel volgen, van die oude mannen?” “Je moet zeker wat langzamer schrijven?”

Ik besluit om het biertje te laten vergezellen door een BAL. En de verzorging achter de bar neemt er de tijd voor, maar dan krijg je ook wat. Er wordt me een bordje met een keurige BAL, voorzien van wat satésaus en een vorkje overhandigd. Zoals het hoort en hoe anders dan een paar weken terug, toen de bal werd omhuld door een broodje, met daarop een beetje saus en toen ik opmerkte dat ik geen brood besteld had, ik dezelfde bal met saus en broodkruim terug kreeg in een plastic bakje met een plastic vorkje en een blik van: daar heb je die ……weer! Dit zag er goed uit en smaakte dus des te beter en voor scheidsrechter Ruud was het zelfs aanleiding om de tweede helft even uit te stellen om mij langer te laten genieten. HULDE!

Adrie v T. neemt de vlag van Renato C. over en we gaan weer van start. Grappig genoeg zitten we op een andere bank dan de 1 helft. Arjan v O heeft van plaats gewisseld met Johan B en we gaan op dezelfde voet verder als waar de 1e helft eindigde. Ik geniet als Fred K. er in de 50e minuut als een (kool)haas vandoor gaat richting achterlijn. Een mooie voorzet afgeeft, maar helaas is er niemand die het af maakt. Het spelt blijft op en neer gaan en de Duitse Herder aan de overkant van het veld, maakt daar gretig gebruik van. Hij of zij rent van links naar rechts achter het hek. Geloof me, die is bekaf thuis gekomen. In de 55e minuut gaat Fred K. er maar weer eens vandoor. Hij omzeilt buitenspel. Helaas gaat z’n schot naast. Vijf minuten later is het Ronald de L die een voorzet niet binnen getikt ziet worden. De strijd golft heen en weer. Zo krijgt Hoofddorp een paar corners achter elkaar en volgt er een snelle aanval van Jeroen A. Hij schiet helaas over. Een wissel volgt en Fred L lost Paul R af. Het is 70 minuten oud en de bal wordt onzerzijds onderschept. Een snelle aanval door Fred K volgt. Alle hens aan dek bij Hoofddorp. Jeroen staat helemaal vrij, maar kopt helaas naast. In de 71e minuut krijgen we loon naar werken. Opnieuw neemt Fred K de rappe benen, de Hoofddorpse keeper raakt de bal nog wel even, maar Jeroen A geeft hem toch het nakijken. Hij kan de 2-1 intikken. Het zal toch niet??

Even later wordt Fred K opnieuw weggestuurd. Hij heeft het op z’n heupen, maar geen hulp. Hoofddorp is nog niet van plan om op te geven, maar is niet meer zo dominerend. Hun aanvallen leveren wel hoekschoppen op, maar de bal verdwijnt meestal in de kluwen en dan gaan wij weer razendsnel. Van een middenveld is geen sprake meer en naar mijn idee ook niet meer van een opbouw. Hoofddorps houdt 4 man achterin om gaten te vullen en eigenlijk gebeurt bij ons hetzelfde. Met nog een kwartier te gaan gaat Peter K het veld vrijmaken voor broer Ronald. Johan B is vergeten dat hij nog modder aan het shirt heeft en moedigt fel aan langs de kant. Hij kan niet voorkomen dat Hoofddorp een corner krijgt van rechts, een van links en nog een van links en in de mêlee van spelers tekent een rood shirt met een omhaal voor de 2-2. Nog 10 minuten en Hoofddorp wil nog wel. Het levert ze een buitenspel doelpunt op en vijf minuten later een schot op de lat. Ik heb het nog niet genoteerd of zelfs scheidsrechter Ruud kan niet voorkomen dat een voorzet van rechts door een Hoofddorper onberispelijk wordt ingeschoten. 2-3! En dat terwijl ik net had gevraagd of er verlengd zou worden of strafschoppen. Dat het een minuut voor tijd nog 2-4 wordt is er een voor de statistieken. Wij staan met lege handen en Hoofddorp bekert verder.

En ik? Zal je eerlijk zeggen. Ik heb genoten van inzet, strijd, opportunisme en sportiviteit van dit veteranenteam. Overtredingen hadden ze niet nodig, dus ook Ruud had, denk ik,  een leuke middag en dat heb ik ze gezegd ook. Aan de nazit lag het ook niet. Het was nog lang gezellig.

Ronald! Bedankt voor de uitnodiging en “ouwe”mannen! Ik kom nog eens terug! Jullie hebben er een fan bij. Succes met jullie verdere wedstrijden, Prettige feestdagen en volgend jaar……….Gezond weer op!

Cees Tibboel.