Verslag VVA Spartaan-SCW

“Nou, jij bent gauw klaar met je verslag” zegt Edwin van Maas tegen mij als we in de auto stappen om de terugreis te aanvaarden na de wedstrijd van ons vlaggenschip contra het Amsterdamse VVASpartaan. “Hoezo?” vraag ik. “Je hebt aan een woord genoeg:  “Dramatisch!” verzucht hij. Ik denk daar toch wat genuanceerder over, zeker nadat verzorgster Cynthia, zo halverwege de tweede helft, aan mij vroeg of ik een boek aan het schrijven was, terwijl ik maar 3 A4-tjes aantekeningen heb gemaakt.

Het begon eigenlijk donderdagavond al tijdens de bespreking na de training. Sombere gezichten in de aanloop naar deze wedstrijd en als Edwin mij vraagt of ik meega, aarzel ik even. Uiteindelijk stem ik toe en zo kom ik gisteren rond 13.00 uur op ons complex. Geen hond te bekennen en er hang t een briefje dat de kantine pas om 15.00 uur open gaat en om 18.00 uur weer dicht. Alleen Edwin ijsbeert wat rond en heeft de spullen voor de uitwedstrijd vast klaar gezet. “Wordt er niet gevoetbald vandaag?” vraag ik. “Kennelijk niet!” was zijn wat norse antwoord. Hij was duidelijk niet in z’n sas met een gesloten kantine.

Even later vertrekt hij met grote stappen naar de bestuurskamer om de wedstrijdbespreking voor te bereiden.

Ondertussen druppelen er wat spelers binnen en bij gebrek aan een broodje o.i.d. hangen ze wat rond aan de bar. Als om 13.30 uur de voorbespreking begint, lees ik wat Edwin op het white-board heeft geschreven en een paar high-lights geef ik mee: 1. Thuis kansloos verloren; 2. Schiet eens uit de tweede lijn; 3. Ga niet mee in hun tempo; 4. Pas op voor de lange bal; 5. Spits is snel en maakt het af; 6. Corners gaan naar de 16 meterlijn. Na de uitleg wordt de opstelling bekend gemaakt. Keby vd Dool op goal, achterste linie Siyar Kabiri, Jordy Zegstroo, Rolf Boesveld en Rico Strampel. De middenlinie wordt vandaag gevormd door Kevin van Pelt, Robin Helder, Vincent Ammerlaan en Patrick Duarte en voorin moeten Jeff de Vilder en Toby Correia voor het gevaar zorgen. Op de bank beginnen Patrick de Lange, Donny van Bakkum en de niet geheel fitte Martijn Bijl.

Samen met verzorgster Cynthia en supporter Piet Tates stap ik bij Edwin in de auto en vertrekken we richting Laan van Spartaan in Amsterdam. Onderweg vraag ik Edwin hoe lang het geleden is dat wij samen op de bank hebben gezeten bij een wedstrijd. Hij denkt even na en zegt dat dit 10 jaar geleden is en ik herinner mij een wedstrijd om promotie naar de reserve 2^e klasse tegen Zwaluwen 30 ergens in Koog aan de Zaan. Hij wist er nog wat pikante details over te vertellen.

Mooi complex wel aan de Laan van Spartaan. Prachtig gebouw met een mooie kantine met uitzicht over de twee kunstgrasvelden. Helaas wordt het complex omzoomd door mistroostig hoge flats rondom. Nou ja dat is in Amsterdam niet ongewoon. Tijdens de warming-up zie ik wat Rijshouter supporters binnenlopen en als de wedstrijd na de gebruikelijke plichtplegingen begint, zitten er op de karig gevulde tribune, meer uitsupporters dan thuissupporters.

Ik kijk eens naast me op de bank, waar ik wordt geflankeerd door Richard van Andel, Ruud Helder, Edwin van Maas en Cynthia Pols, onze verzorgster vandaag en het is lang geleden dat ik met een verzorgster of verzorger op de bank zat. Helaas zijn zij er bij het 2^e nooit bij (tot mijn ongenoegen).

SCW komt flitsend uit de startblokken en heeft de eerste 20 minuten het betere spel, maar het is opletten geblazen als de Spartanen eruit komen. Vooral de spits van hun (nr. 9) is lang, snel, behendig en laat zich moeilijk van de bal zetten. Samen met nr. 18 proberen ze van alles te forceren en schuwen daarbij enige lichaamskracht niet. Zoals gezegd zijn we beter en zeker als Patrick Duarte met een schaarbeweging z’n tegenstander opzij zet en vrij voor kan geven. Kansje dus, maar een Spartaan schiet de bal richting het Slotermeerstation.

De Spartanen bedienen zich alleen maar van lange trappen naar voren in de hoop dat die spits van hun erbij kan komen. Van enige combinaties op het middenveld is geen sprake. Het veld wordt klein gehouden. Valt SCW aan, dan staan er 10 man van Spartaan voor het doel en als zij aanvallen staan er tien Spartanen voor ons doel. Wij proberen er wat van te maken en ik zie veel positiewisselingen en vanuit onze verdediging veel vrije mensen. Zo kan Rico Strampel in de 25^e minuut vrij voorgeven en bereikt hij Vincent Ammerlaan die fraai raak kopt. Volkomen terecht en verdiend staan we met 1-0 voor.

Het zal niet lang duren deze voorsprong, want als VVA een corner van links neemt, grijpt Keby volledig mis en staat het alweer gelijk en als 2 minuten later een Spartaanse aanvaller zomaar onze verdediging eruit loopt, kijken we tegen een 2-1 achterstand aan.

De bal wil, ondanks onze inzet maar niet in het doel, maar in de 39^e minuut treft een afstandsschot van Kevin wel de roos. Mooie goal en ik moet terug denken aan wat Edwin in de voorbespreking zei: “Schiet maar eens vanuit de 2^e lijn!” Hoe waar blijkt dit te zijn! 2-2 dus.

Voordat we gaan rusten, krijgt VVA nog een levensgrote kans maar het blijft nog even 2-2. Ik besluit op het veld achter te blijven omdat ik veronderstelde dat in de pauze nog wel even de puntjes op de i gezet zullen worden. Ik schrijf m’n conclusie over de 1^e helft even op A4-tje pagina 2.

SCW beter; VVA Spartaan gevaarlijker.

Ik kijk het veld eens rond en zie een reclamebord met een aparte tekst: “Emmer’s Food, Non-Food, dranken, droogte en diepvries.” Tja, het is maar dat je het weet!

De 2^e helft laat hetzelfde beeld zien als de 1^e helft. VVA alleen maar lange ballen naar voren en wij proberen er nog een spel van te maken. De Spartanen hebben veel commentaar op de scheidsrechter en dat brengt hem er toe om hun aanvoerder op het matje te roepen. Ik heb de indruk dat de scheidsrechter een beetje geïrriteerd raakt. Want even later krijgt Kevin een gele kaart. Het is mij niet helemaal duidelijk waarom.

In de 63^e minuut weer zo’n lange bal op; de Spartaanse spits en die weet er weer raad mee. 3-2 en de Spartanen lijken ontketent. Keer op keer worden we eruit gelopen en staat Keby oog in oog met die lange spits, waar Edwin voor de wedstrijd nog zo voor waarschuwde. In de 70^e minuut is het weer raak. 4-2 en wordt Rico gewisseld voor aanvaller Patrick de Lange. Een gelukkige wissel, want een minuut later trekt hij er op uit, geeft prachtig voor en van links schiet Patrick Duarte met rechts de bal tegen de touwen. 4-3 en we hebben nog 20 minuten te gaan.

Rolf krijgt nog een gele kaart en Edwin staat inmiddels weer te zwaaien en te roepen langs de lijn. “Tempo!!!” Het levert ons een corner op die door Jeff maar net naast wordt gekopt. VVA neemt de tijd bij een wissel en als de bal buiten het veld wordt geschoten, duurt het even voordat een voorbijkomende fietser de bal heeft geretourneerd. Donny van Bakkum lost Toby af, maar het haalt niet al te veel uit. De Spartaanse keeper heeft geleerd om ver uit te trappen en bereikt hiermee, u raadt het al, de lange spits en zo kijken we tegen 5-3 en 6-3 aan.

En als de wedstrijd bijna over is, loopt Patrick Duarte tegen geel aan en als hij door blijft praten nog een keer. Rood dus en Patrick gaat mopperend het veld uit en de strijd is gestreden en het leed geleden.

Het zal u niet verbazen dat Edwin danig de smoor in had en direct na het laatste fluitsignaal met ons in de auto stapte richting Rijsenhout, waar gelukkig de kantine nog even open was en Piet en ik ons verdriet konden wegdrinken. Een wedstrijd om snel te vergeten en Edwin heeft nog wat te evalueren met de manschappen. Lichtpuntje was nog wel het app-je van Patrick Duarte na de wedstrijd, dat zijn kaarten waren kwijtgescholden omdat hij het zelf ook kinderachtig vond.

Hopelijk rechten we voor de volgende wedstrijden de rug en verdienen we nog punten.

Prettige Paasdagen.

Cees Tibboel