Dus is het passen en meten hoe we de wedstrijden goed kunnen laten verlopen, mensen op andere posities, onderling in de wedstrijd ruilen en bijna tot niet wisselen helaas.
Beginnen bij het begin: Dinsdag 14 maart SCW MO20-SCPB MO20

Eindelijk konden we deze inhaalwedstrijd spelen die verplaatst was doordat de originele wedstrijd in de vakantie niet gespeeld kon worden door de skivakanties. Gelukkig was het eerste bereid om iets later te gaan trainen en konden we de wedstrijd op deze droge dinsdag beginnen. Zoals jullie begrepen, waren er veel blessures en moesten de meiden zich echt even aanpassen om bijvoorbeeld te gaan verdedigen (veel uit de achterhoede waren namelijk geblesseerd). Je merkte dat deze aanpassing wat moeite kostte, maar ze deden hard hun best. In de eerste helft was het vooral SCPB die bij ons doel te vinden was, maar onze Evi wist elke bal weer genadeloos te stoppen. Ik begin langzamerhand te denken dat er werkelijk geen betere keepster is. De tegenstander had aangegeven iets meer te willen wisselen, omdat ook hun ploeg zoveel last had van blessures (maar wat is iets meer!!!) In de rust stond het nog 0-0, niets gewonnen, niets verloren. De tweede helft waren wij duidelijk iets aanvallender en wilden iets liever winnen. Helaas kreeg de tegenstander eerst te maken met een nare blessure (een van hun dames verdraaide haar enkel en kreeg een nare bult erop), daarna volgde een nog naardere blessure aan hun kant. Een meisje verdraaide zich en haar knie schoot uit de kom. Godzijdank was de fysio er al, omdat heren 1 moest voetballen. Deze zorgde kordaat dat dit meisje haar knie weer recht kwam te zitten en verbond alles nauwkeurig (dank daarvoor). Wij konden van deze situatie gebruik maken en Do zorgde ervoor dat de bal strak door de keepster haar benen heen ging. Eindelijk 1-0. We hadden ongeveer nog een kwartier te spelen en de tegenstander wisselde regelmatig zonder dat de scheidsrechter het doorhad. Dit is erg verwarrend helaas. Ze waren veel in de buurt van het doel van Evi en kregen veel paniekcorners, dit wisten we allemaal tegen te houden tot de laatste minuut. Ze liep de bal erin via hun corner. Teleurstelling bij ons, plezier bij hun uiteraard.

Zo was deze eindstand 1-1 geworden met zoveel aanpassingen. Dus niets gewonnen en niets verloren.

POWERGIRLS Zaterdag 18 maart speelden we uit in Leidschendam tegen RKAVV.

Helaas nog steeds met maar één wissel, maar met goede moed het droge grasveld op. Er werd weinig mooi overgetikt en met één wissel op de bank was het een soort overleven. Want na een kwartier, toen Esmay net had gezegd: ”het is wachten op een blessure op dit knollenveld”, viel juist Esmay ongelukkig en verdraaide haar voet (weer een enkelblessure helaas). Nu dus verder zonder wissels. Dit deed mentaal veel voor onze meiden en via een afstandsschot kwam RKAVV in de rust met 1-0 voor te staan. Het gaf ons moed om misschien nog wat te kunnen doen in de tweede helft. Wat wij niet deden en de meiden van RKAVV wel, was bij het minste of geringste liggen en gillen. En helaas ging de scheids hier in mee. Ik vond dat niet terecht, maar de tegenstanders vonden mij maar een “oud fossiel” en gingen gewoon door met wat ze deden en dat werkte. Achter elkaar volgden twee doelpunten, één van een afstand (bijna identiek aan de eerste) en één via een mooi overspel. De tussenstand stond nu op 3-0. Toen gebeurde er iets waar we natuurlijk niet op hoopten. July viel uit met een rugblessure en we stonden met tien. Met wat schakelen, zorgden we ervoor dat we met twee spitsen gingen spelen en de rest hielden we hetzelfde. En toen gebeurde er iets in het koppie van de meiden. Ze vertoonden weer ouderwetse vechtlust, een strijd waarvan je kippenvel krijgt. Trost als een pauw keek ik hoe ze bikkelden en met 10 meiden: Evi, Jeda, Demy, Bodean, Isis ,Lili, Do, Sita, Sterre en Rosa verder gingen, met July en Esmay op de bank. De strijd leverde wel wat op, want na een mooie corner kopte de tegenstander de bal in eigen doel. 3-1. Duidelijk een afgedwongen doelpunt. Hup de bal pakken en door. Er was weer overspel en druk van onze kant, echt heel knap. Demy nam een prachtige vrije trap en Lili nam deze prachtig met haar linkervoet en schoot hem loeihard het doel in. 3-2. Wauw wat een klasse. Onze dames waren nog 5 minuten aan het werken en hadden we nog 5 minuten gekregen, dan was het gelijk geworden. Maar uiteraard floot de scheids de wedstrijd op tijd af.

Het is dus ons koppie boven water houden op dit moment en hopen dat de blessures snel voorbij zijn. Bedankt trouwe supporters voor het aanmoedigen. Met trots kijken we terug op de laatste helft van de wedstrijd. Powergirls!

Op naar aanstaande zaterdag uit bij Graaf W II om 16:30.