Deze dames hadden nog geen wedstrijd verloren een torenhoog doelsaldo en konden dan tegen ons (wij stonden nu op 2) kampioen worden. Tijdens de voorbespreking bespraken we dan ook dat we dit niet gingen toestaan en dat we er zeker een stokje voor wilde steken. Zo gezegd zo gedaan. Deze week hadden we besloten om 4-4-2 te gaan spelen iets sterker te gaan verdedigen en dat we zouden counteren.

Wat deden onze SCW meiden dat dan ook goed. ZE gaven ze geen  millimeter ruimte. Vele kansen volgden vanaf beide kanten. Lili had vanaf de tweede minuut een ijsbeentje gekregen en dat was duidelijk te merken dus die ging verder op haar tandvlees. Alle meiden vochten als leeuwen als ze de bal kwijtraakten dan gingen ze er weer achteraan of hun leven ervan afhing. Ik coach al vele jaren maar zelden heb ik zo een respect voor mijn spelers als vandaag. Het betekende zelf dat we in de rust met een 0-0 naar de kleedkamer vertrokken. Wat moet je zeggen tegen een ploeg die bijna alles goed doet….. Volhouden doorzetten en niet inkakken.. Frederique had zo hard gevochten in de verdediging de eerste helft. Ze voelde zich vandaag een beetje ziek en wenste zich liever niet meer in het veld de tweede helft. Dus nog 3 wissels.. De spanning liep hoog op totdat na 10 minuten in de eerste helft Tess een prachtig op maat gemaakte voorzet gaf op onze topspits Madelein die twee man afkapt alleen op het doel afkomt en hem zo koelbloedig in de rechterhoek scoort….. WAT!!!! 0-1

Deze dames krijgen nooit geen tegendoelpunt en ze wisten ook niet hoe ze hiermee om moesten gaan. Mijn TROTS kruipt zo hoog dat ik gewoon tranen voel van geluk die ik deel met Madelein die ook een zeer gelukzalig gevoel ervaarde na het scoren. Vasthouden meiden… Wat waren ze aan het knokken maar wat kon je zien dat DSOV echt eerste klasse gaat spelen want ohohoh wat zijn ze goed. SCW hield het nog een tijd op 0-1 totdat DSOV een prachtige corner nam en er een piepklein meisje werkelijk waar een bal inkopt waar menig eerste elftal een puntje aan kan zuigen.. 1-1… onze meiden doen wat ik ze had gezegd, de bal oppakken uit het doel en met een noodgang de bal op de middenstip neerleggen.. Wij zijn er weer klaar voor. Hierna volgde echt een werkelijk prachtig voetbalduel waar eigenlijk gestreden werd om wie er sterkste was dit seizoen.. Helaas gebeurde er het bijna onvermijdelijke, onze meiden krijgen nog een tegendoelpunt. 2-1 en nog 5 minuten te spelen.. De scheidsrechter en grensrechter waren erg partijdig en er gebeurde geen eerlijke dingen, maar dat gebeurt wel vaker als het om een kampioenschap gaat. Buitenspel die niet kon, en natuurlijk een paar minuten eerder gestopt dan daadwerkelijk moest, maar zouden wij dat anders hebben gedaan? De tegenstander kwam ook ons feliciteren en vragen of we mee wilden naar de eerste klasse want ook hun vonden dat wij net zo goed kampioen hadden kunnen worden dit seizoen.. Dus hoe trots kan je zijn.. hoever kan je naast je schoenen lopen (heeeel ver) Na wat telefoonnummers te hebben uitgewisseld met DSOV (Deze wil graag af en toe tegen ons vriendschappelijk voetballen.) Vertrokken we naar de kleedkamer waar uiteraard flink wat gemopperd werd zoals goede (BIJNA) in mijn ogen topsporters horen te doen.. Na 5 minuten alleen maar tegen ze gezegd te hebben hoe trots ik ben, en hoe goed ze zijn, knapte ze op. Na een iets kortere doucheperiode snel naar SCW waar ze een bijna kampioenschapspatatje en drankje aangeboden kregen van Johan Dekker.

Wat een complimenten van beide kanten van het veld en wat een hecht team. HARDWERKEN loont. Bijna altijd trainen en nooit te laat komen en als team samenwerken is de oplossing….

HEB IK AL GEZEGD HOE TROTS IK BEN !!!

EBRIENA