Dat wordt dus gissen of ik moet onderweg iets anders bedenken om de privacy wetgeving te ontduiken. Ik zet dus in het vervolg ook m’n naam maar niet meer onder mijn proza of zoiets van: naam en adres bij de redactie bekend! Het is dus maar dat u weet, dat de verslagen dus niet bij mij vandaan komen. Dus in mijn geval is het zo, alles wat u schrijft kan niet meer tegen mij gebruikt worden. Snapt u het!

Weet je, het heeft ook nog eens wat voordelen, want zo kan je, zonder bronnen te noemen, het nodige aan de kaak stellen. U weet vast wel dat ik niks om een balletje gehakt geef. Laat staan dat er een beetje satésaus aan toegevoegd wordt en dat het met een stalen vorkje wordt geserveerd op een warm bordje met een servetje erbij. Laat ik er nou gisteren eentje cadeau krijgen van een onbekend heerschap. Het kostte heel wat moeite om het commentaar van de omstanders te ontlopen! Maar eentje had toch een goede suggestie: het complex in 2019 rookvrij!

Shit, nou ben ik al halverwege de Nieuwjaarswedstrijd en vergeet ik, vanwege die privacy verklaringen, helemaal om te beginnen met het verslag.

De dag begon voor mij al vroeg, als ik een appje lees, dat ik de dag tevoren al binnenkreeg van de trainer met de tekst: “Morgen toch in de begeleiding bij Oud”. “Maar kom je eerst nog wel hierlangs?” is mijn, gevatte, antwoord. “Ja, ben er om 10.45”. En waarachtig om even over half elf slaat de hond aan vanwege geklop op het raam. Ik zie de trainer staan en verwelkom hem hartelijk, evenals de hond en het hondje van m’n meissie (om redenen van privacy vermeld ik niet dat dit Janine is). “Zullen we meteen maar gaan?” en zo stappen we gezamenlijk in de auto om een bezoek te brengen aan de lokale voetbalclub (om redenen van privacy vermeld ik hier niet dat het TAVV betreft). We hebben een afspraak met een bestuurslid om daar een rondleiding te krijgen vanwege een geregelde oefenwedstrijd van ons tweede tegen hun 2^e team eind januari. We worden welkom geheten met een kop koffie en om elf uur praten we met onze afspraak. Teruggekomen nemen we hier thuis nog een kopje en gelukkig had ik daar nog een amandelstaaf bij met als vershouddatum 19 januari 2024. Beetje droog, maar ja, je moet wat als goed gastheer.

“Hoe lang rij ik erover naar de club?” vraagt de trainer aan mij. “Ik doe er meestal 20 minuten over, maar ik ken jouw rijstijl niet!” Nadat de koffie is opgeslobberd, vertrekt de trainer om zich te gaan bezighouden met Oud. “Ik zie je straks wel” roep ik hem nog na, want ik hoef er niet zo vroeg te zijn.

Rond half twee stap ik in m’n polootje (om privacy-redenen vermeld ik het merk en kenteken van de auto niet) en scheur richting de club. Ruim op tijd meld ik me bij de club en omstanders vragen mij, waarom ik zo laat ben in plaats van dat ze blij zijn dat ik er ben. Het is niet ongebruikelijk om in deze tijd van het jaar wat mensen de hand te schudden en op de wang te zoenen en terwijl ik daar mee bezig ben, zie ik allerlei spelers het veld op komen om zich warm te lopen. Goed plan, want het is best frisjes langs de lijn.

Ik krijg een pen en een kladblok in m’n handen gedrukt en onder bedreiging met geweld wordt me te verstaan gegeven, dat een verslag van het gebeurde noodzaak is en dat terwijl ik eigenlijk het idee had om dat maar eens niet te doen, nog nagenietend van m’n geweldige ervaringen van de vorige wedstrijd van de veteranen. “Ja maar dit is DE Nieuwjaarswedstrijd, dus………” Nou ja, ik zwicht maar onder de druk en ben bang dat de dreigementen worden uitgevoerd, want ik zag ook gele hesjes op het veld.

Aan de ene kant zie ik een trainer lopen, met een assistent en een zooitje spelers met een rood shirt. Ik herken hierin Keby, Roy, Rolf, Lars, Patrick, Tijn, Job, Mathijs, Danny, Mitch, Robin, Bas, Thim en Donovan (om redenen van privacy zijn de namen in willekeurige volgorde met weglating der achternamen vermeld). Zij vormen het team van de prinselijke jonkies, voor het gemak en leesbaarheid van dit verslag maar de Pronkies genoemd. Aan de andere kant staat de trainer met wat gevolg met een zooitje volk in een geel shirt. Ik herken een aantal spelers van de laatste wedstrijd van de veteranen.

Koninklijke oudjes dus en gemakshalve noem ik ze maar Koudjes. Van de trainer krijg ik de volgende informatie en om redenen van privacy vermeld ik alleen maar achternamen: keeper 1^e helft Dormaar, een gewiste Pathuis, achterin: Daatselaar, Hofman, Starink, Luling; middenveld v.d. Heuvel, Kamer, de Lange, Appelman; voorhoede: Alderden, Lanser, Koolhaas, Heytel, Maarssen en mocht u hierin iets herkenbaars ontdekken, dan is dat louter toeval. Dat Marbus ging vlaggen is leuk te weten en als fluitist ging vandaag ene H. Meteman aan de slag (om privacyredenen is de werkelijke naam hier niet vermeld).

Van links dus de rode Pronkies en van af de andere kant de gele Koudjes. En ik moet zeggen dat de Pronkies vol aan de gang gingen. Dat moesten ze ook van de trainer, die tevoren had gezegd, dat het eerste kwartier al bepalend moest zijn. Mathijs dreunt in de 3^e minuut al richting Koude doelman en die kan de bal nog tot corner tikken, maar een minuut later komt een voorzet van Mathijs voor de voeten van de volledig vrijstaande Tijn, die de bal keurig in het net Schoof. 1-0 dus voor de Pronkies.

De Koudjes laten het er niet bij zitten en laten zich niet van het wijs brengen. Een lange bal van rechts komt bij Lanser terecht. Helaas mist hij. De Koudjes gaan door en een splijtende aanval door de achterhoede van de Pronkies wordt door Keby keurig gestopt. We hebben er 10 minuten opzitten en de strijd golft wat op en neer, maar in de 20^e minuut veer ik op vanwege een technisch hoogstandje van Lanser, daarmee de Pronkies voor joker achterlatend.

Getergd trekken die weer ten aanval en Roy ziet zijn schot op fraaie wijze door Dormaar gestopt worden. Een corner is het logische gevolg en bij de tweede paal (is een technische uitdrukking) torentje Patrick boven iedereen en alles (inclusief z’n Lange vader) uit en scoort met het hoofd fraai.

2-0 voor de Pronkies en voor de trainer van de Koudjes is het reden om de complete bank te laten warmlopen en daar is wat voor te zeggen met die gure wind. Bijna een half uur gespeeld en daar is de 1^e wissel van de Koudjes en een paar tellen later komen er nog drie verse het veld op. Voor Patrick maakt het niet uit. Hij heeft het op z’n heupen en lepelt de bal over de Koudjes’ achterhoede heen, maar z’n schot belandt ergens bij de Anna’s Hoeve.

Moet zeggen dat vanaf de 30^e minuut de Pronkies bijna niet meer op de helft van de Koudjes komen. Ze staan behoorlijk onder druk. Lanser schiet een voorzet van Alderden tegen Keby aan, die glimlachend de bal weer in het veld brengt en dan fluit meneer Meteman voor een pauze, waarin het eerder gememoreerde gebeuren rond de gehaktbal plaats vond.

Tijdens het wegwerken van die bal, ontwaar ik nieuwe gezichten op het speelveld, Warmlopen en dat was best een goed plan, want het is fris langs de lijn. Bij de Pronkies verschijnen wat andere spelers in het team en die hebben er ook duidelijk zin in, want de wedstrijd is nauwelijks een paar minuten oud of er verschijnt een Pronkie voor onze nieuwe keeper Mograni. Het schot gaat naast. Langs de lijn voor m’n neus loopt Keby met de vlag te zwaaien en hij heeft er kennelijk veel plezier in, want te pas en te onpas steek hij die vlag in de lucht ten teken dat hij er is. Het levert hem heel wat commentaar op, waar hij breed lachend sch…t aan heeft (om privacyredenen is dit woord niet geheel geschreven en laat ik het aan uw beleefdheid over het zelf in te vullen).

Het speelveld draagt niet geheel bij aan een smetteloze vertoning en ik schreef in minuut 51 dat er een blessure te melden is. Een Koudje ligt gevloerd, maar wordt weer snel op de been geholpen. Mogelijk geschrokken van het vuurwerk dat langs het veld wordt afgestoken. Het leidt even af van de capriolen op het veld en bijna mis ik een schot op de lat van nu doelman Donovan en even later een corner van de Koudjes. Koolhaas is er als de kippen bij en het staat 2-1 in de 60^e minuut van de wedstrijd.

Voor de trainer is het weer reden om wat Koudjes door wat warms te vervangen en zo gaat de wedstrijd op en neer en heen en weer. Tijn gaat er weer eens vandoor maar Mograni voorkomt erger. Een snelle uitval vanuit de Koude hoek levert een corner op en even later mag Maarssen een vrije trap nemen. Nee, de Koudjes geven zich nog niet gewonnen. Integendeel! In de 74^e minuut opnieuw een snelle uitval. Alle Pronkies stonden erbij en keken er naar en Koolhaas zorgt voor een 2-2 stand. En naar mijn mening terecht.

We hebben nog een kwartier te gaan en tot mijn genoegen zie ik vader en zoon tegenover elkaar staan. Maar wat een verschil. Vader nog in een smetteloze outfit terwijl zoonlief een bemodderde indruk maakt. Wel leuk om te zien hoe ze elkaar het leven proberen zuur te maken.

Rudy komt in het veld en maakt daarmee zijn eerste wedstrijdminuten weer naar een lange blessure. Hij brengt het er goed vanaf. Met nog een paar minuten te gaan is Patrick eindelijk van z’n vader verlost. Zijn schot van zo’n 18 meter laat Mograni kansloos en er verschijnt 3-2 op het scorebord.

Het laatste wapenfeit is voor Thim, die zijn schot op de lat uiteen ziet spatten en dan is het tijd voor de nazit in dit geval de Nieuwjaarsreceptie, die druk bezocht werd.

Om het verslag niet al te lang te maken: een leuke wedstrijd met aan elkaar gewaagde teams en mag ik stiekem zeggen: De Pronkies kunnen soms een voorbeeld nemen aan de Koudjes.

Voor herhaling vatbaar!

En ik? Wens u allen veel geluk, gezondheid en sportief plezier in 2019 en ik ga me opmaken voor het 50-jarig jubileum van SCW Rijsenhout.

Vandenbrande, JeanLuc (om privacy-redenen etc., etc., etc.)