De personele problemen en blessures stapelen zich op, maar op donderdag blijkt dat er 2 man weer wedstrijdritme gaan opdoen.  Rolf Boesveld en Lars Schoof gaan het weer proberen en zodoende kan ik de volgende basis aan het inmiddels welbekende dwf gaan toe vertrouwen. Donovan Geel op doel, achterhoede dit keer bestaande uit Robin Koese, Rolf Boesveld, Job Keizer en Lars Schoof. De middelste rij gaat bestaan uit Sil Grosscurt, Roy de Nijs en Bas Klijn, Voorin hebben Thom Langeveld, Patrick de Lange en Thim van Luling de taak om het onze tegenstander lastig te gaan maken. De bankzitters van vandaag zijn Tijn Schoof, Arjan Griekspoor en Daniel van Maas.

Een compleet ander team dan vorige week, toen we met een zwaar bevochten overwinning uit IJmuiden terugkeerden, maar op papier ziet het er natuurlijk niet verkeerd uit en vol goede moed vertrokken we dan ook via bijna dezelfde route als vorige week weer naar het visserij paradijs. Hittjo naast me en zo konden we weer een beetje bijpraten over de gang van zaken. Vanzelfsprekend hou ik natuurlijk ook de omgeving in de peiling en zo spot ik weer een viertal buizerds langs de weg en zie ik al smienten in de weilanden langs de weg. Die eendensoort leeft normaliter op de toendra’s in de richting van de Noordpool, maar als het dan kouder wordt daar, trekken ze naar het zuiden en overwinteren o.a. hier in ons kikkerlandje. Mooie vogels met een donkerrode kop met een goudkleurige streep daarover heen. Als ze in februari/maart weer verdwijnen is de winter over. Zo kan je aan de vogels zien, wat voor weer het wordt. Heb ik Piet Joore niet voor nodig al is het wel makkelijk als hij z’n weersverwachtingen weer de wereld instuurt. Weet ik tenminste of ik een warme trui of een regenjas aan moet.

Ik was al vroeg op de club, want ik had nog wat te verhapstukken betreffende de sportkleding. Moest ook de hond nog even afleveren op een logeeradres, want na de wedstrijd had ik nog een verjaardagsfeestje in de agenda staan in, u raadt het al, IJmuiden. Zou dus niet met de mannuh terugrijden om nog een afzakkertje op de club te nemen. Jammer, maar helaas.

Dik op tijd arriveren we op de parkeerplaats tegenover het Telstar-stadion. Plek zat, dus de auto maar zo dichtbij mogelijk geparkeerd. Was toch nog wel even een stukje lopen. Onze aanwezigheid gemeld en de scheidsrechter zoeken, om nog een wijziging door te geven. Tja, zal niet waar zijn.

We komen in een aftandse kleedkamer terecht. Geen slot op de deur en het plafond helemaal aan het afbladderen. Ziet er niet uit in mijn opinie en dat vind ik eigenlijk van de hele entourage daar. Alles zwart/wit, zelfs het dak van de kantine en die is van binnen ook al helemaal zwart.

“Mannuh, doe de waardevolle spullen maar in m’n rugzak” bood ik spontaan aan. Wat later had ik behoorlijk spijt van de opmerking, want de zak was zowat niet meer te tillen, laat staan dat ik m’n blocnote nog makkelijk kon pakken. Maar ja alles beter dan dat we spullen kwijtraken.

Terwijl de mannuh aan het warmlopen zijn, komt de scheidsrechter langs. “Wat voor shirtjes hebben jullie?” is zijn vraag. “Rood met een beetje wit” is mijn repliek. “Is dat wel te onderscheiden van de shirts van IJmuiden?” “Die zijn zwart/wit gestreept!” fluister ik hem toe, bang dat iemand anders het zal horen. “Alles is hier zwart/wit gestreept!” En ter geruststelling vertel ik hem dat er meer rood dan wit in onze shirts te zien is. Hij is gerustgesteld en deelt mede dat hij 5 minuten voor aanvang van de wedstrijd even de namen komt controleren. En zo geschiedde en konden we beginnen.

Het verschil in teams is duidelijk te zien en een waterig zonnetje verschijnt zelfs boven het veld. Vv IJmuiden heeft er zin in. Hittjo had ze vorige week al aan het werk gezien tegen Legmeervogels. Daar gingen ze er met een 5-1overwinning vandoor en in de eerste minuten lieten ze al blijken vandaag ook weer te willen winnen. Toch is het eerste wapenfeit voor ons. Roy rond een leuke aanval af met een schot op de lat. Donovan kan ook meteen al aan de bak en weet een doelpunt te voorkomen ten koste van een corner. En daarvan zouden er nog vele volgen, maar niet aan onze kant.

De wedstrijd is nog geen 10 minuten oud of een legioen 1e elftalspelers meldt zich naast de dug-out. Alsof het leger ten aanval strijdt, zo’n herrie maken ze. Ze kunnen nog niet de 2e en de 3e hoekschop meemaken, waarvan de laatste ergens in de bossen rond het veld terecht komt.

Het eerste kwartier is helemaal voor IJuiden. Wij hebben nog geen enkele kans gehad en onze tegenstander grossiert in corners.

In minuutje 29 verspelen we op het middenveld de bal. Niet zo gek, want de zeelieden daar, spelen vol op de bal en soms ook op de man. Donovan is kansloos op de inzet en 1-0 is het resultaat.

Het enige wat wij tegenover de dadendrang van IJmuiden kunnen, is een lange bal naar voren en daar weten de verdedigers wel raad mee. Nee, het is geheel anders dan vorige week. De wil is er wel, maar we krijgen de ruimte niet.

Zoals gezegd schromen onze tegenstanders niet om fysiek kracht uit te oefenen. Lars is daar in de 30e minuut de dupe van. Hij loopt een bloedneus op en broer Tijn komt hem uit z’n leed verlossen en onze tegenstander doet net of z’n neus bloedt.

De komst van Tijn houdt een wijziging in onze opstelling in. Thom gaat rechtsachter spelen, Thim naar de linkerkant en Tijn rechts. De omzetting maakt weinig indruk op de tegenstander en wij laten ons regelmatig van de bal zetten.

Vlak voor rust, wat gerommel achterin na een corner en uit de kluwen benen (of misschien wel poten) verdwijnt de bal achter Donovan. Met een 2-0 achterstand gaan we pauzeren.

Ik blijf in de dug-out achter. Om op de rugzak te passen en scheelt een hoop gesjouw en de mannuh kunnen wel zonder mij aan de thee. Ik overdenk de 1e helft en concludeer dat we weinig in te brengen hebben en dat we veel persoonlijke duels verliezen.

De 2e helft is 5 minuten oud of we kijken al tegen een 3-0 achterstand aan. Maar toch zie ik wat meer beleving bij ons. Patrick gaat maar eens en wordt gehaakt. Terecht wordt daar een gele kaart voor gegeven. De vrije trap van Roy gaat richting doel, en er wordt gescoord, maar de IJmuidense grensrechter heeft gevlagd voor buitenspel. Zoals geschreven is er meer beleving en we zijn 63 minuten bezig als Tijn op snelheid zijn tegenstrever voorbij streeft, schitterend voorzet, waar Thim er als de kippen bij is en 3-1 staat op het bord. Klein half uur nog. Zou het……………………..???

Een keiharde overtreding op Thom wordt ook met geel bestraft. Thim heeft inmiddels aangegeven een pijnstiller te willen ontvangen. Daniel zoekt de hele verzorgingstas af en kan een paracetamolletje met een bidon overhandigen. Linesman Arjan moet zich gereed gaan maken om in te vallen. Papa Maurice Langeveld, vaak ook de linesman bij het 1e, is bereid de vlag ter hand te nemen. De wedstrijd wordt wat grimmiger, denk omdat wij wat beter in ons spel komen. De IJmuidenaren spelen, zonder er een probleem van te maken, vaak op de man. Robin is daar de dupe van en Hittjo moet hem weer zien op te lappen.

Intussen staat de grensrechter van IJmuiden langs de lijn met de vlag omhoog, vlak voor m’n neus. Het is mij volstrekt onduidelijk wat de man wil. Arjan komt binnen de lijnen voor Thim en de scheidsrechter komt eens vragen waarom de grensrechter met z’n vlaggetje staat te zwaaien. Wat blijkt: onze coach staat te dicht op de zijlijn. Moet binnen z’n vak blijven, maar helaas is er geen vak. De kinderachtigheid ten top naar mijn mening en ik vind het ook niet sportief om op deze manier te werk te  gaan ten faveure van je eigen team.

10 minuten voor tijd een corner van “specialist” Roy. Fraai daalt de bal op het hoofd van Arjan en die kopt de bal in het net. 3-2. Met nog 10 minuten. Zou het………????

Een minuut later kan ik die illusie al vergeten. Een corner werken we ternauwernood weg, maar een daarop volgende wordt door een volledige vrijstaande zwart/witter raakt gekopt. 4-2.

Rolf wordt ingewisseld voor Daniel met nog een paar minuten te gaan. Een Ymuidernees wordt onderuit gelopen en dat levert hen een penalty op. 5-2 staat er op het formulier en de strijd is gestreden zou je zeggen. Maar daar denkt IJmuiden nog even anders over. Ook al gaat het niet meer over de bal, dan nog loop je de man nog maar even ondersteboven. Thom wordt op een verschrikkelijke manier onderuit geschopt. Rood waardig, maar het blijft bij geel voor de man. En meer dan terecht.

Zo eindigt dit duel in een afgetekende nederlaag. Wordt mijn rugzak weer een stuk lichter gemaakt en besluiten we toch nog maar een Heineken te nemen in de kantine. Ik bestel er, hoe kan het ook anders, een balletje bij. “Met satésaus, graag” voeg ik er aan toe. Dat blijkt een brug te ver en ik moet dus een kale bal verorberen. En wat denk je? Op een kartonnetje met een plastic prikkertje!

Schande!! En zout dattie was!!

Cees Tibboel