Verslag thuiswedstrijd gisteren 12 mei.

Nog 3 wedstrijden te gaan en we maken, volgens kenners, nog steeds kans op een periodetitel en daar is iedereen erg voor gemotiveerd, getuige de groeps whatsapp, die de hele week al volstond met opbeurende berichten, aanmoedigingen en oproepen om op tijd te gaan slapen of te komen trainen. Er moet dus gewonnen worden, willen we in de race blijven. En om iedereen de tijd te gunnen voor een goed ontbijt, verzamelen we later dan de gebruikelijke tijd, neemt Johan minder tijd voor de wedstrijdbespreking en beginnen we aan de warming-up. Hoewel Hennis de kleding keurig had klaargezet, misten we toch de inloopshirts en na een kleine zoektocht kwamen die ook weer boven water. Thim van Luling wilde nog even een pijnstiller hebben, maar die blijken niet meer in de verzorgerstas te zitten. Wedstrijdsecretaris Natasja bood hulp en toverde een paar paracetamolletjes te voorschijn en Thim blij en na de wedstrijd heb ik de tas bijgevuld. “Geen vlaggenist vandaag!” meld ik scheidsrechter Jeroen Roest op voorhand, want op mijn vraag wie van de wissels wil vlaggen, wordt nee geschud en ik doe het op mijn leeftijd niet. Gelukkig is Max te Focht sportief en neemt de vlag ter hand, maar al snel wordt hij afgelost door Wout Oor, die spontaan z’n diensten aanbiedt. Top!!

Moet zeggen, we begonnen voortvarend en zetten aardig druk op onze tegenstander Wilhelmina Vooruit Hortus Eendracht Doet Winnen (WVWEDW dus) en ik schrijf in m’n kladblok over het 1^e kwartier: schot Thim net over; schot Sil Grosscurt net over; schot Sil naast; schot Rosco Klein Obbink keeper laat de bal los en Lorenzo Philippi is er als de kippen bij en we staan op 1-0 voorsprong. Zoals beloofd aan de op vakantie zijnde Arie Boesveld pakt Johan z’n telefoon om de stand door te geven en hij kan dat meteen weer wijzigen, want een ongenummerde Amsterdammer maakt er vrij voor keeper Carl van Straalen 1-1 van en als iemand mij zegt dat het de aanvoerder was, geloof ik dat direct. Lastige voetballer, maar verreweg de beste van WVHEDW.

Onder luide aanwijzingen van Johan, die mij gedurig het uitzicht op de speelweide ontnam, bleven wij komen c.q. gaan en dat levert net voor de ingelaste drinkpauze succes op. De 1^e hoekschop van rechts werd door WVHEDW van de lijn gehaald, maar de daarop volgende voorzet van Mitch Oor werd door de hardwerkende Thim binnengekopt en zo gaan we de rust in met een 2-1 voorsprong.

De pauze gebruik ik natuurlijk weer voor m’n gebruikelijke balletje, dit keer, hoe kan het ook anders, geserveerd met een metalen vorkje, maar helaas niet op een bordje maar op een kartonnetje.” Je kunt niet alles hebben”, denk ik nog en maak en passant nog een babbeltje met de nieuwe hoofdtrainer Ardon de Waard.

De 2^e helft begint met Zeno rechts achterin omdat Rick Grosscurt een pijntje aan de lies had en je weet: voorkomen is beter dan genezen. We beginnen meteen maar weer met een paar corners en een schot van Lorenzo wordt geblokt. WVHEDW heeft er ook zin in en valt met een paar verse wisselspelers veelvuldig aan en zoals geschreven, de Amsterdamse aanvoerder is een aanjager. Rico Strampel, wiens vader het complete, in kleine getale, toegestroomde toeschouwersaantal vormt, heeft zich in stukken gelopen om die man in toom te houden. Klasse, maar toch vertoonde onze verdediging wat scheurtjes, maar we houden stand. Een scrimmage voor ons doel en een paar sublieme reddingen van Carl behoeden ons, sterker nog, we komen er snel uit en in de 63^e minuut wordt de bal in het vijandelijke doel gekopt. 3-1 en dat vul ik direct in op het scorebord. Ik weet hoe dat werkt, maar dat wist u al. Helaas keurt scheidsrechter Jeroen Roest de goal af en moest ik mijn actie ongedaan maken. Gelukkig kwam Edwin van Maas mij te hulp.

Ondertussen gaat mijn aandacht uit naar een incident op het 3^e veld. Daar speelt ons 3^e elftal en er ligt een persoon geveld op het veld. Wedstrijd gestaakt en achteraf weet ik dat een onzer spelers door middel van een kopstoot is geveld en een beste scheur bij z’n wenkbrauwen heeft opgelopen. Zo’n actie is minstens rood en zelfs aangiftewaardig. Is toebrengen van zwaar lichamelijk letsel en dat moet je in de sport niet willen of toestaan.

Met nog ruim een kwartier te gaan, wisselt Max te Focht van plaats met Lorenzo en dat moest natuurlijk aanvallende impulsen geven. Tot ongenoegen van de eerder genoemde aanvoerder, die ‘praten’ met een gele kaart moest bekopen. Houden we stand? Nog 10 minuten! Een WVHEDW-er schiet de bal ver in ’t lover naast het veld en gaat er zelf achteraan. Hij blijft een tijdje weg en de tijd tikt door. Een andere bal uit de dug-out tevoorschijn getoverd en die brengt Amsterdam geluk, want de 1^e de beste aanval is het meteen raak 2-2.

“Nou vallen er nog meer!” zeg ik tegen Johan en verdorie ik krijg nog gelijk ook, want 2 minuten later verschijnt er weer zo’n ongenummerde voor Carl en kijken we tegen een 3-2 achterstand aan.

Dat Arjan Griekspoor, na een lange blessure weer van de partij, vlak voor tijd nog invalt voor Robin Griekspoor is natuurlijk voor de statistieken, maar ik ben blij dat hij genezen is. Helaas zit onze tijd erop en blaast Jeroen voor het laatst vandaag op z’n fluitje. We verliezen met 3-2 en dat is dezelfde stand als de heenwedstrijd. Toen alleen in ons voordeel.

Helaas, ik denk dat de periodetitel nu niet meer in zicht is. Nog 2 wedstrijden te gaan. Volgende week uit tegen Swift en de 26^e van deze maand thuis de laatste wedstrijd tegen Legmeervogels. Het is tevens uw laatste kans om vader Strampel langs de lijn te vergezellen en om zijn gejuich te overstemmen. Oftewel…………….kom ons eens aanmoedigen!!  Ondanks het verlies toch maar even een rondje bier gehaald voor de mannen. Ze hebben er hard voor gewerkt. Jammer dat het niet is gelukt.

Vanaf het terras bekijken we de wedstrijd van het 1^e tegen vv IJmuiden, drinken er nog een biertje bij. Vanuit een ooghoek zie ik Anton Brussen het terrein opkomen. Anton en ik zijn beiden bestuurslid geweest bij VVA en Anton heeft bij de veteranen gevoetbald en kwam even naar zo’n oude maten kijken. We praten wat bij en wisselen wetenswaardigheden uit. Leuk om hem na zoveel jaar weer eens te ontmoeten. Terug op het terras ben ik getuige van een dramatisch 3-5 verlies van ons vlaggenschip. Treurige dag dus voor de Rijsenhoutse selectiespelers en ik praat er nog even met Ardon over door en over volgend seizoen vast, want voor je het weet is het weer zover. Adrie de Waal schuift ook nog even aan en herinnert me aan het feit dat morgen, vandaag dus, er weer een vogelbeurs is. Of ik maar even langs wil komen. “Kun je er een leuk stukje over schrijven”, voegt hij me toe.

Nou wil het geval dat ik al jaren geleden lid ben geworden van vogelvereniging de Rijsenvogel. Ben een vogelaar en heb zelfs een kwekersnummer 3JSG. Ben dus vanmorgen maar even gaan kijken en ontmoette weer wat oude bekenden, maar toen ik aankwam keek ik verbaasd op. Ik zag een meute meisjes O13 of zo, allemaal keurig in trainingspak met de naam van onze hoofdsponsor AfriFlora er op. De hoofdsponsor persoonlijk stond erbij en vanzelfsprekend ook een meute fotograferende moeders voor een bus van de KNVB. Echt waar, een heuse KNVB-bus met bijbehorende reclameteksten. Ik dacht eerst dat zal Don Philippi wel zijn die terug komt uit het Belgische Poperinge, waar hij met zijn team heel succesvol was, maar nee, de meiden gaan naar de Johan Cruijff Arena en hebben daarna een clinic van niet minder dan John Heitinga als ik het goed heb begrepen.

Als ik terug rijd naar mijn woonplaats zie ik boven de weilanden nog een bruine kiekendief vliegen net als gisteren toen ik naar huis reed. Statige vogels. Vind het altijd leuk er een te zien, maar daar denken de kieviten anders over. Die houden hun jongen liever veilig in het nest.

En mocht u ooit een (vreemde) vogel aantreffen met ringnummer 3JSG, dan heb ik die gekweekt.

Plezierige Moederdag verder.

Cees Tibboel