Verslag AFC4 tegen SCW2

Om 6 uur in de ochtend rinkelt m’n telefoon al. Nog slaperig bekijk ik een bericht van Hennis dat de kleding klaar staat in de verzorgingsruimte. Goed om te weten, maar van slapen is daarna geen sprake meer. En dat zou mij, naar later blijkt, behoorlijk opbreken.

Van Johan had ik al de spelersopgave gekregen en we gaan met 18 man op pad naar het Amsterdamse Goed Genoeg complex om te proberen de met 3-1 verloren thuiswedstrijd goed te maken.

Rico’s vader vraagt nog aan mij waar er daar geparkeerd kan worden en ik leg hem dat even uit, maar voeg er aan toe dat de situatie daar nogal eens verandert en vol goede moed vertrek ik met Johan aan mijn rechterzijde en Rico Strampel achterin naar Buitenveldert. Ik wil via de Bosbaan rijden, maar aldaar blijkt de Bosbaanweg afgesloten vanwege één of andere activiteit. Dan maar via de Amsterdamse en Amstelveenseweg.

Uiteindelijk komen we aan op de De Boelelaan en wat blijkt, je raadt het al, bedoeld parkeerterrein wordt bezet door een grote tent. Dus maar even verder kijken. Vanuit de richting VU-ziekenhuis zie ik Max te Focht en Lars Schoof aan komen lopen. Die hebben hun auto dus ook elders geparkeerd. Ik rijd toch naar bedoeld parkeerterrein en wordt bij de ingang tegengehouden door een suppoost.

“Heeft u een pasje?” Ik heb pasjes zat, maar niet degene die hij bedoelt, dus ik maak rechtsomkeer, nadat de man mij vertelde aan de andere kant van het veld te kunnen parkeren. “Eenvijftig voor 4 uur!” voegt hij er nog aan toe en ik rij weer terug naar gebouw Vivaldi en vind inderdaad een parkeerterrein, maar geen plek.

“Stappen jullie met de spullen maar vast uit, dan zoek ik even verder” en even later staan Johan en Rico met de ballen, de kleding, de waterzak en de bidons naast de auto en ga ik op zoek naar een parkeerplek.

Een hele grote P, wat verderop, duidt op een parkeergarage. Ik stuur m’n polotje richting de ingang en ontwaar een bordje waarop staat van hier parkeren 3 euro per 19 minuten kost en da’s andere koek dan 1,50 voor 4 uur. Ik besluit om te keren en verder te zoeken. Helaas gaat het omkeren mij niet zonder kleerscheuren af en ik ram een in de weg staande stalen paal. Gevolg: deuk in m’n achterbumper, in de achterklep en een achterlicht naar de gallemiezen. Hoe kan ik zo hebben zitten slapen. Ik baal als een stekker.

Nadat ik de garage heb verlaten vind ik een vrije plek wat verderop. Betaald parkeren en ik hoop dat het met een pin gaat lukken, want ik heb vast niet genoeg cash bij me. De parkeerpaal is haast niet te lezen vanwege de zon die erin schijnt, maar na wat knopjes ingedrukt te hebben, zie ik dat ik er tot maandag 23 april 09.05 uur mag parkeren tegen een bedrag van 0.25 eurocent en dat nadat ik net voor een paar honderd euro schade heb gemaakt aan m’n autootje. Mijn middag wordt er niet leuker op.

Maar goed, er moet gevoetbald worden en ik zoek de kleedkamer van de spelers maar even op en gooi er onderweg nog maar even stampvoetend wat scheldwoorden tegenaan.

De meeste spelers zijn al gereed om naar veld 6 af te reizen en gewapend met de sleutel en m’n kladblok volg ik hen. Met de scheidsrechter en de aanvoerder van de tegenpartij afgesproken een drinkpauze in te lassen, want het is inmiddels al knap warm.

Het blijkt dat onze ‘vaste’ linesman Ap de Nijs er niet is en ik vraag wat spelers om te vlaggen, maar niemand reageert of mompelt iets van “dat het ik vorige keer al gedaan”, maar uiteindelijk is het Roy de Nijs die z’n vader vervangt.

Onze tegenstander beschikt maar over 9 spelers, 8 in het veld en 1 op doel en hebben ook geen vlaggenist, dus ik besluit dan maar te gaan vlaggen in de hoop dat het tempo niet al te hoog zal liggen, zodat m’n krakende knieën niet al te veel belast worden en achteraf bleek het tempo zo laag te liggen, dat ik geen seconde heb hoeven rennen. Weet eigenlijk niet of ik daar blij om ben, want de snelheid in het spel lag van onze kant wel heel erg laag.

Vanwege dat gevlag heb ik dus geen aantekeningen kunnen maken van het wedstrijdgebeuren. Maar ik kan wel melden dat in de 10 minuut Thim van Luling voor de 1-0 zorgde nadat hij keurig vrij werd gespeeld. AFC claimde wel buitenspel, maar daarvan was naar mijn oordeel geen sprake van en hierin werd ik gesteund door de scheidsrechter en een buitenstaander die zich toevallig buiten het hek bevond.

2 minuten later ligt de bal weer in het Amsterdamse net. Dit keer was Hakim Ahalli de man die de bal het laatst beroerde.

AFC had weinig in te brengen tegen de overmacht aan spelers van onze kant, maar wat waren die knullig in de afwerking. Er werd veel rondgespeeld, maar de schoten op het doel waren niet nauwkeurig of een prooi voor de keeper. Het enige wat AFC kon doen, was een hele haal naar voren in de hoop een speler te vinden en dat lukte waarachtig ook, want zo halverwege de 1^e helft staat het 2-1. Onze gelegenheidsgoalie Rosco Klein Obbink had op een schot van een AFC-er geen weerwoord.

Om een kort verhaal lang te maken was de 2^e helft er een van hetzelfde kaliber als de 1^e. SCW dat probeerde om de score te verhogen en AFC dat met lange ballen het vijandelijke doel te bestoken.

Het ging Rosco makkelijk af om het doel verder schoon te houden en Hakim zag nog kans om er eentje bij te schieten en zo eindigt deze wedstrijd in een 3-1 overwinning en bleef het, dankzij de bacootjes, nog wel even lang gezellig in Amsterdam.

Gelukkig was de kantine bij terugkomst in Rijsenhout nog even open en ook de tap deed het nog  en genoten we nog even na van de overwinning en het feit dat er nog steeds kans is op een periodetitel en dit terwijl we op een gedeelde 7^e plek op de ranglijst staan.

Het kan verkeren!

Cees Tibboel

PS. Oja, ik had Thim beloofd niets over een gemiste penalty te zeggen!