H.W.E.W.V.SCW 2

Verslag van de wedstrijd van 9 december tegen Legmeervogels

Voorafgaand aan de wedstrijd nogal wat onduidelijkheid over de opstelling en meegaande spelers. Via whatsapp kwamen er heel wat berichtjes door, waaronder ook 1 dat Thim niet speelt en er dus een ander nummer 10 moet komen. “Wordt zaterdag bekend gemaakt” aldus de app van Johan. Houdt voor mij in dat ik het digitale wedstrijdformulier pas op het laatste moment kan invullen. Je moet maar flexibel blijven.

Dan is het zaterdag en de weersvoorspellingen zijn niet denderend en na het ontbijt barsten de berichten op mijn telefoon pas echt los. Het begint met het bericht van Martijn Bijl over sportpark Ookmeer dat voor de helft onder water staat. Het 1^ste dus afgelast. Zal wel weer gevolgen hebben voor mijn opstelling en ja hoor daar komt het bericht dat Jeroen wordt vervangen door Keby, dat Rick zich bij ons aansluit en Mitchell Oor op 10 speelt ipv Thim. De tekst van de overige 83 berichten zal ik u onthouden. Of toch maar niet? Gaat de wedstrijd van het 1^ste nou wel door of niet. Veel tegenstrijdigheid maar uiteindelijk blijkt die wedstrijd eruit te liggen. En het 2^de? Ik besluit maar eens te bellen om zekerheid te krijgen en om zo een einde te maken aan de berichtenreeks.

Het duurt lang voordat een Legmeervogel de telefoon opneemt. Zo lang zelfs dat ik veronderstelde dat alle vogels al gevlogen waren. Maar nee, een vriendelijke stem, deelt me mee dat ik met een Legmeervogel spreek. Op mijn vraag of de wedstrijd doorgaat, klinkt het simpel: “We hebben kunstgras, dus we voetballen altijd!” Waarvan acte!

Bibberend vertrek ik vanuit huis naar de Westeinder Sportclub. Weinig volk op de been en weinig reuring rond de kantine aldaar. Snel de kleding, de ballen en de overige spullen ingeladen en in de kantine wachten op de dingen die komen gaan. Heb er maar een balletje gehakt bij genomen. Daar krijg je in de kantine zo’n lullig vorkje bij, waarmee niet te eten valt. Misschien leuk voor een patatje, maar niet voor een bal. Aan Pim maar eens voorgesteld om vorken van een ander kaliber aan te schaffen. Blijkt dat ik zowat de enige ben die een losse bal verorbert hier!!

Inmiddels is de eerste speler gearriveerd. Nota bene Thim, waarvan de berichten waren dat hij niet meespeelt. “Als het moet dan speel ik wel hoor”, zegt hij met een gezicht alsof hij net van een Oortje gesnoept heeft. “Zet me maar op de lijst”, vervolgt hij. Dat moet ik dan later met de scheidsrechter regelen, maar dat zal wel goed komen. Een voor een druppelen nu wat spelers binnen en vlak voor tijd komen ze zowat gezamenlijk en is iedereen er op de afgesproken tijd. Maar het kost Robin toch altijd heel veel moeite om op tijd aanwezig te zijn. Ik geef hem maar eens een nieuw batterijtje.

Snel nog even een voorbespreking en weg zijn we. Op naar de Uithoornse vogels. We worden allervriendelijkst ontvangen en vernemen direct dat het wel eens gezellig kon worden vanmiddag met een zanger omdat het vandaag de laatste speeldag voor de winterstop is. Nou ja, we merken het wel en ik ben al met de wedstrijd bezig. We spelen op het hoofdveld met een heuse tribune. Die zal straks wel vol zitten dacht ik nog en ik ga er ook zitten, want als het regent wordt mijn kladblok nat.

Achteraf viel de regen nog wel mee en werd de tribune bevolkt door welgeteld 2 personen, waarvan 1 de voormalige trainer van SCW 2 is, Hittjo Schipper. Langs het veld staat meer volk en ook Inge van den Dool staat daar, weer omzoomt door een stelletje kerels. “Dat is mijn man hoor!” en ze wijst op een, diep in een capuchon met nep bontrand, verscholen manspersoon. Ik schud hem de hand. “Bob”, zegt hij, “ Aangenaam”. Dat is wederzijds en direct dacht ik: “Da’s handig, heb je altijd je bob bij je!” Even later herkende ik hem wel, toen die hij die nep bontkraag naar achteren schoof. Ik schrijf nadrukkelijk NEP bontkraag om te voorkomen dat lokale dierenbeschermers in de aanval gaan.

Ik ga een plaatsje zoeken op de goed gevulde bank. Vijf man diep weggedoken in dikke jassen. “Foto!” roept Thim en dat vind ik wel een goed idee om na de winterstop, maar eens wat foto’s aan het verslag toe te voegen. Ik ga er voor studeren hoe dat moet. Op het kunstgras golft de strijd op en neer. De Legmeervogels zijn aan ons gewaagd, maar opnieuw hebben wij, naar mijn mening, het betere van het spel. Na een klein kwartiertje spelen komt de scheidsrechter naar ons toe, met het verzoek om het shirt van keeper Keby van den Dool te wisselen, omdat dat teveel overeenkomst vertoont met het tenue van die Legmeervogels. Kanariegeel dus. Bas gaat spontaan onderweg naar de kleedkamer om te zien of er nog een ander shirt geleverd kon worden en warempel, even later verschijnt hij aan de lijn met een oranje shirt. Snel wisselen en we gaan weer verder. Het blijft maar heen en weer gaan, zonder echt uitgespeelde kansen. Die komt er pas in de 35^e minuut als Roy een mooie voorzet geeft en Mitch maar net over knalt.

Inmiddels gebeurt er van alles rond het veld. Ik zie er iemand fietsen en de trainer van Legmeervogels rookt er maar eens een sigaretje bij in de dug-out. Ik besluit er wat van te zeggen, want ik vind dat geen voorbeeld. Als we na 45 minuten gaan rusten en naar de kleedkamer lopen, zie ik dat de scheidsrechter een gele kaart geeft aan zo’n gele vogel. “Wegens praten?” vraag ik aan de opponente trainer, die daar bevestigend op reageert.

Johan gebruikt de pauze om eens flink uit te pakken en te wijzen hoe we het beste die vogels te pakken kunnen krijgen. Er moet meer beleving komen, meer beweging en nog wat van dat soort opmerkingen. In vorige verslagen heb ik hier al eens gewag van gemaakt. Maar sommige spelers nemen het nog wat te gemakkelijk op. Het tempo moet hoger. Daniel van Maas wordt gewisseld en Arjan Griekspoor neemt zijn taken links achterin over naast de andere verdedigers Zeno Degenkamp, Robin Koese en Job Keizer, die na lang blessureleed eindelijk weer kilometers mag maken en eerlijk gezegd, deed hij dat goed.

Geloof het of niet, in de 50^ste minuut, dus na 5 minuten in de tweede helft, krijgen we onze eerste corner en een minuut daarna alweer de 2^e. Het kan verkeren, maar er zit meer beleving in ons spel. We spelen veel meer op de bal en er komen wat kleine kansen. Maar er komt ook meer ruimte en de kanariegele vogels, vliegen er nog wel eens uit, maar tot echte kansen komen zij in de hele wedstrijd niet. Ons middenveld bestaande uit Rick Grosscurt, Alessandro Degenkamp en Mitchell Oor doen goed werk en proberen onze aanvallers, Roy de Nijs, Lorenzo Philippi en Patrick de Lange zich vrij te spelen. De bankzitters, Thim van Luling, Rosco Klein Obbink, Max te Focht komen ook hun opwachting maken, maar we komen er niet door. Kansen, een stuk of vier grote, worden niet benut en het loeiharde schot van Patrick gaat maar net over.

En zo gaan we langzaam maar zeker naar het einde van de competitie van 2017. Ik kijk op m’n horloge en zie dat we nog een minuut of drie hebben. Wie weet nog een laatste poging? Maar nee, de scheidsrechter vindt het genoeg geweest en deze wedstrijd eindigt doelpuntloos.

In de kantine is het nog even gezellig naborrelen onder het ‘genot’ van een zingende Bolle Jan en een biertje. Prima sfeertje onderling en een waardige afsluiting van de eerste competitiehelft. 13 punten uit 11 wedstrijden. Kan beter en laten we daar maar vanuit gaan in 2018.

Zaterdag speelt het 1^ste nog even thuis en natuurlijk sta ik daar langs de lijn en wens de spelers veel succes tegen Robin Hood.

Wensen heb ik ook voor alle lezers van mijn verslagen. Prettige Kerstdagen en een Gezond en voorspoedig 2018.

Tot dan.

Cees Tibboel