verslag 18-11-2017 SCW 2 - AFC 4

Hieronder het verslag van SCW 2 - AFC 4

H.W.E.W.V.SCW2

Verslag van de wedstrijd van 18-11-2017 tegen AFC4

Ruim voor aanvang van de wedstrijdbespreking zie ik Toby aan komen lopen, geflankeerd door een jonge dame. ‘Vast z’n verkering’ denk ik en achteraf bleek dat ook zo te zijn. Zoals voor mij gebruikelijk ga ik vast orde op zaken stellen voor wat betreft de wedstrijdkleding, de wedstrijdballen en nog wat van dat soort zaken, die nodig, zo niet noodzakelijk zijn, bij de voetbalwedstrijd thuis. “Onze’ kleedkamer is nog bezet, dus ik kan niet veel verder. Vrijdag had materiaalman Hennis me nog een berichtje gestuurd, dat onze kleding in de tas met “2” erop zit. “Hoef je niet te zoeken” schreef hij er nog vrolijk bij. Uiteindelijk kan ik onze spullen pas na de wedstrijdbespreking in de kleedkamer kwijt. Vrijwel direct ontstaat er onder de spelers een lichte paniek. “We hebben de verkeerde shirts! AFC speelt ook in het rood!” Ik moet eens diep nadenken, maar diverse omstanders beamen de stelling. Omdat ik me niet voor kan stellen dat Hennis ons de verkeerde tenues heeft gegeven, stel ik voor even te wachten tot onze tegenstander is gearriveerd, want wie weet, hebben zij dat ook bedacht. Immers zij weten niet dat wij de laatste wedstrijden in het uittenue van het 1ste hebben gespeeld, wegens gebrek aan voldoende passende wedstrijdshirts.

 

AFC meldt zich en deelt desgevraagd mee dat zij groene shirts hebben. ‘Probleem’ opgelost kan ik even later monter aan de manschappen meedelen. Terwijl de mannen zich voorbereiden op de wedstrijd, loop ik even naar Toby’s metgezellin. Ze blijkt Iris te heten en is inderdaad de vriendin van Toby. Ze is meegekomen om naar zijn verrichtingen te kijken en eerlijk gezegd vind ik dat erg leuk van haar en bied haar aan om plaats te nemen op de bank. “Hoef je niet in de regen te staan straks.”

Ze kan het aanbod wel waarderen en als de scheidsrechter arriveert, meld ik dat ook aan hem. Hij vindt het prima. “Geef haar maar een trainingsjack of zo.” Goed plan denk ik en tover een stuk of wat warme jassen te voorschijn. Immers de wissels zitten ook op de bank en zullen er ook wel plezier aan beleven.

 

Het begin van de wedstrijd nadert en onze wissels komen al het veld op. Lars Schoof, Toby Correia, Alessandro Degenkamp, Lorenzo Philippi en Robin Koeze nemen plaats op de bank, waarop ik even daarvoor Iris had geposteerd. Als ik even later aankom, staat Iris naast de dug-out, achter het hek. “Hallo, waarom zit jij niet op de bank Iris?” “Mag niet van Toby!” is haar repliek. Ik zal u niet vermoeien met de opmerkingen, die ik hierover heb gemaakt. Die logen er niet om en ik hoop dat Toby het weekend heeft overleefd.

 

De wedstrijd

 

Op doel good old Carl van Straalen, achterin Pascal Walgien, Bas van Luling, Zeno Degenkamp en Daniel van Maas, het middenveld vandaag bestaat uit Roy de Nijs, Mitchell Oor, Rick Grosscurt en Rosco Klein Obbink en voorin staan Patrick de Lange en Tim van Luling geposteerd.

“Het scorebord, Cees. Je moet het scorebord aanzetten” en iemand drukt me die vermaledijde afstandsbediening in handen. Ik druk, soms langdurig, op wat knoppen, maar het bord geeft geen teken van leven. “Krijg het heen en weer”, denk ik en ga op het bankje naast de dug-out zitten. Ik kijk om me heen en zie Iris staan koukleumen aan de andere kant van de dug-out, terwijl de ‘heren’ op de bank vrolijk voor zich uitkijken met een dikke, warme jas en misschien zelfs wel een kruik om hun beentjes warm te houden. Ik kan een paar opmerkingen hieromtrent niet onderdrukken.

AFC laat merken zin in de wedstrijd te hebben en de wil om te winnen. Ze dringen aan en Carl moet gestrekt naar de kruising, maar houdt het doel schoon. Na een kwartiertje zijn wij ook warmgelopen en zie ik een leuke wedstrijd. Rosco vuurt maar weer eens een kogel af, die door de Amsterdamse keeper tot corner wordt verwerkt.

“Hier, Cees!” ik kijk op van m’n aantekeningen en achter me staat hoofdtrainer Edwin. Hij drukt me de afstandsbediening van het scorebord weer in de hand. “Hij staat nu aan”, vervolgt hij en inderdaad is dat zo. “Je weet hoe die werkt hè?” En volgens mij stak daar een behoorlijk ondertoon in.

Op het veld is een gelijk opgaande wedstrijd gaande en krijgt Patrick een ferme tik op z’n neus. Hij gaat neer zo ongeveer in de 40ste minuut. Er komt hulp vanaf de bank en ik zie Edwin met grote passen richting EHBO ruimte lopen. Even daarna strompelt Patrick met ondersteuning ook naar de EHBO ruimte en Toby moet zich gaan warmlopen. Rosco gaat achter de toegekende vrije trap staan en ramt de bal richting doel. Er ontstaat was geharrewar, maar Rick ziet kans om de bal tegen de touwen te krijgen. We staan met 1-0 voor en onmiddellijk druk ik het daarvoor bestemde knopje in en het scorebord reageert meteen. Jaja, wie weet leer ik het nog.

Patrick komt terug van het bezoek aan de verzorging met een gigantische tampon in z’n neus en vlak daarna gaan we de kleedkamer opzoeken en aan de thee.

“Heb je op het verkeerde knopje gedrukt?” vraagt Edwin in de rust aan me. “U bedoelt?” vraag ik hem. “Op het bord staat 1-0 en ik heb geen doelpunt gezien!” “Moet je maar opletten, man” voeg ik hem toe. Ik realiseer me, dat hij net op dat moment met Patrick bij de EHBO was en ter geruststelling vertel ik hem dat ook.

 

Na de pauze

 

Lars komt Bas vervangen en Alessandro lost zijn broer Zeno af. Toby vraagt aan mij of hij de sleutels van de kleedkamer van mij mag hebben en ik denk dat hij Iris gaat opsluiten, maar dat blijkt toch niet het geval. Na een kwartiertje in de 2e helft lost hij Mitchell af. Helaas staat er dan al 1-1 op het scorebord. Er werd een AFC-er volkomen vrij gelaten en die kwam niet naar Rijsenhout om z’n groene shirtje te showen. En zo denken meer AFC-ers er over. Ze vallen behoorlijk aan en drukken ons in de verdediging en dat doen we met man en macht. De komst van Lorenzo voor Patrick verandert daar niets aan. Ook de wissel van de licht geblesseerde Pascal voor Robin weerhoudt AFC er niet van om de bal maar in ons strafschopgebied te pompen. Keer op keer levert dat Amsterdamse kansen op en vrije trappen. Gevaar voor ons dus en als een Amsterdammer zich vrijspeelt is hun gejuich niet van de lucht. 1-2 dus. Dat de 1-3 ook nog valt is voor de statistieken. Helaas geen punten in Rijsenhout kunnen houden en we moeten met z’n allen eens naarstig nadenken hoe we de tweede helft ook het heft in handen kunnen houden.

 

Dinsdag weer een o23 pot en wel de uitgestelde van 2 of 3 weken geleden tegen Hillegom. Uit, dus geen geduvel met de afstandsbediening dit keer.

 

 

Cees Tibboel

Nieuws Overzicht